ฉันพาตัวเองเดินมาหยุดที่โต๊ะก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก มือเล็กล้วงโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเสียบหูฟังและเปิดเพลงฟังเงียบๆ คนเดียว ซึ่งในใจฉันก็ได้แต่คิดว่าเมื่อไหร่ฉันจะหมดความอดทนสักที เมื่อไหร่จะเลิกรักคนแย่ๆ แบบนั้นสักที!!
ตลอด3ปีที่ฉันเป็นเพื่อนกับเสือมา ไม่มีวันไหนเลยที่ฉันไม่รักมัน ฉันรักมันตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกัน แล้วถ้าวันนี้ฉันจะต้องตัดใจจากมัน นั่นก็เป็นเรื่องที่ยากมากๆ
เคยได้ยินไหมว่า"ความรักมักทำให้คนตาบอด" นั่นแหละ ฉันกำลังตกอยู่ในสถานะนั้นอยู่ ฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าคนเราจะโง่เพื่อความรักได้ขนาดนี้จนได้มาเจอกับตัวเองฉันถึงได้เข้าใจ ว่าเวลาคนเราถ้าลองได้รักใครสักคนขึ้นมาต่อให้เขาจะเป็นยังไง จะทำเหี้xกับเราแค่ไหน ฉันก็เกลียดมันไม่ลง!!!
นี่แหละฉัน คนที่แอบรักเพื่อนจนหมดหัวใจ...
"แคลร์"
ฉันได้ยินเสียงเรียกของวอร์มดังขึ้นแหว่วๆ จึงตกใจรีบปาดน้ำตาแล้วจากนั้นก็ดึงหูฟัง
