บทที่ 16 เจ็บแต่จบ
"กูจะขอพลอยใสเป็นแฟน!!"
"!!!!"
นี่สินะเรื่องสำคัญที่สุดที่มันพูดถึง ความรู้สึกของฉันเหมือนมีคนเอาน้ำเย็นๆ มาสาดใส่หน้าเข้าอย่างจังซ้ำแล้วซ้ำอีก หน้าฉันชาวาบไปแทบทั้งหน้า ฉันยืนนิ่งแล้วก็ทำได้แค่ค่อยๆ กำมือแน่นจนเล็บจิกเข้าไปที่ฝ่ามือของตัวเองจนรู้สึกเจ็บ
ทำไมใจสั่นขนาดนี้!!!
"มึงไม่คิดจะช่วยเพื่อนเลยเหรอ กูก็เพื่อนมึง พลอยใสก็เพื่อนมึงนะเว้ย!" เสือตะโกนมา
"แล้วถ้ากูบอกว่ากูไม่อยากเป็นแค่..."
"แคลร์!" ฉันกำลังจะเผลอพูดความในใจออกมา แต่ทว่าวอร์มมันดันเดินเข้ามาเรียกซะก่อนฉันจึงพูดได้แค่นั้น
"ว่าไงวอร์ม?" ฉันปรับน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ว่าข้างในใจน่ะพังจนจะไม่เหลือชิ้นดีแล้ว!!
"เข้ามาทำงานต่อได้แล้วเดี๋ยวส่งไม่ทัน ไอ้เสือถ้ามึงจะมาช่วยก็มา แต่ถ้าไม่คิดจะช่วยก็ไปที่อื่น!" วอร์มพูดกับฉันจบก็หันไปพูดกับเสืออย่างไม่พอใจ
"งั้นกูไปละ"
ว่าจบเสือก็มองหน
