ตอนที่ 18 พอกันที
ตอนที่ 18
ขนมปัง
ฉันเป็นผู้จัดการทีมบาสมาได้เกือบครบสองอาทิตย์แล้ว ทุกอย่างราบรื่นดี ทุกคนในทีมบาสดีกับฉันมาก นอกจากเจ้าของใบหน้าดุอย่างเฮียเหมที่ดูเหมือนจะคอยหาเรื่องฉันอยู่ตลอดเวลา เขาตามติดฉันราวกับเจ้ากรรมนายเวร
ตอนแรกฉันตั้งใจจะปล่อยไปอย่างนั้นแต่แล้วเหตุการณ์ที่เจอเมื่อวาน ทำให้ฉันตัดสินใจเลิกยุ่งกับเขาโดยเด็ดขาด ครั้งนี้ฉันจะไม่ใจอ่อนอีกแล้ว
“บอกให้รอ ทำไมไม่รอ”
ไม่ต้องหันไปมองก็รู้ว่าเจ้าของเสียงหงุดหงิดนั่นคือใคร
“แล้วทำไมขนมปังต้องรอคะ ในเมื่อขนมปังขับรถมาเองได้”
“ขนมปัง!!”
“เฮียจะมายุ่งกับขนมปังทำไมนักหนา”
ฉันพูดออกไปอย่างหมดความอดทน ความอัดอั้นที่มีในตอนนี้นั้นเหมือนจุกอยู่ที่อก อยากจะพูดออกมาแต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดออกมาในฐานะอะไร
“เฮียเลิกยุ่งกับขนมปังสักทีเถอะ ขนมปังขอร้อง”
เฮียเหมคว้าแขนฉันไว้ในขณะที่ฉันกำลังเดินผ่านหน้าเขา ฉันก้มลงมองมือหนาที่จับแข
