ตอนที่ 14 คลุมเครือ
ตอนที่ 14
ขนมปัง
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนฉันไม่รู้ว่ามาอยู่จุดนี้ได้ยังไง
จุดที่แม่ของฉันและเฮียเหมกำลังหัวเราะกันอย่างมีความสุขในครัวราวกับพวกเขาเป็นแม่ลูกที่ไม่ได้เจอกันมานาน
ส่วนฉันซึ่งเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนเดียว กลับโดนแม่สั่งให้มาเลื่อนโต๊ะและเก้าอี้
"เฮอะ ถึงเฮียจะหลอกแม่ได้แต่เฮียไม่มีทางหลอกขนมปังได้อีกแล้ว"
"หลอกอะไรเหรอ"
"ว้าย ตาเถร แหก ๆ"
ฉันเผลออุทานออกมาด้วยความตกใจ ยกมือขึ้นทาบหัวใจที่กำลังเต้นแรงเป็นจังหวะสามช่า
"เฮอะ ขวัญอ่อนจังนะ"
ดวงตาฉันเบิกกว้างเมื่อใบหน้าหล่อเลื่อนเข้ามาใกล้ แต่ครั้งนี้ฉันไม่หลงเคลิบเคลิ้ม
รีบขยับตัวออกห่างแล้วเชิดหน้าใส่เขาทันที
"มีอะไร ?"
"ม้าบอกให้มาเอาผ้าเช็ดมือ"
"ม้า ?"
ฉันพูดทวนสรรพนามที่เฮียเหมใช้เรียกแม่ของฉัน ทั้งคู่เพิ่งรู้จักกันเอง ทำไมสรรพนามในการเรียกถึงเปลี่ยนได้รวดเร็วถึงเพียงนี้
"อื้อใช่ แล้วต
