วันต่อมา...
ฉันกลับมาบ้านพร้อมกับเฮียเฟยวันนี้เตี่ยฉันลงมาขายของเองแถมยังมองหน้าฉันแปลกๆ อีก โดนตีอีกแล้วใช่ไหมเอาไงดีเมื่อคืนไม่ได้กลับบ้านด้วย
“เฮีย!!” ไม่ทันแล้วไอ้เฮียมันดึงฉันไปหลบด้านหลังด้วยความเร็วเพราะเตี่ยฉันคว้าไม้เรียวฟาดมาเต็มแรงจนโดนเฮียเฟยเต็มๆ ทุกดอก
ฟับ! ฟับ! เสียงเฆี่ยนตีราวกับโบยทาสในเรือนดังไปทั่วบริเวณจนคนแถวนั้นต่างพากันมองบางคนก็ร้องห้าม บางคนก็ส่งเสียงเชียร์ด้วยความสะใจเพราะเฮียเฟยมีความดีล้นเหลือ
“เตี่ยพอแล้ว เตี่ย!!” ฉันจะเข้าไปห้ามแต่เตี่ยกลับหันมาตีฉันเฮียเฟยเลยรีบมาบังตัวฉันไว้
“อาเล็กกกก เอามันหนักๆ!” แล้วม้าผมจะไปเข้าข้างกู๋เล็กทำไมวะเนี่ย!
“เตี่ยพอแล้วเฮียเจ็บหนูก็เจ็บนะเตี่ยฮือออ”
“กู๋อยากตีก็ตีผมอย่าไปตีน้องเลย ผมผิดเองที่ไม่ได้พาน้องกลับบ้าน” ผมเดินออกมายืนกอดอกให้กู๋ตีและกู๋ก็ตีผมจริงๆ บอกเลยว่ามือหนักอย่างกับส้นตีน ตีผมแรงไม่มีตกเลย
///ยี่หวา///
