3. ปืน ปรัชญา
903 คำ
เล่ห์รักน้องสะใภ้
Episode 3 ( ปืน ปรัชญา )
ปืน ปรัชญา อภิราช อายุ 27 ปี ผู้ชายรูปหล่อ มาดขรึม สุขุมนุ่มลึก แต่ภายแอบแฝงความร้านอยูในตัว เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของตระกูลอภิราช ทายาทเจ้าของธุรกิจโรงแรมห้าดาวชื่อดังในระดับภาคและมีสาขาทั่วประเทศอีกมากมาย ปืนมีพี่ชายบุญธรรมอย่างรุจ ศุภรุจ ลูกชายของเพื่อนสนิทของพ่อที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตทั้งครอบครัว มีรุจเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตในวัย 7 ขวบ พ่อของปืนจึงรับอุปการะเลี้ยงดูรุจ เสมือนลูกชายแท้ๆของตัวเอง ปืนกับรุจรักกันมากดั่งพี่น้องที่คลานตามกันมาเลยก็ว่าได้ จะคอยปรึกษาและช่วยเหลือกันตลอด...
ปืนกับรุจใช้ชีวิตเหมือนพี่น้องแท้ๆที่คลานตามกันมา รุจเป็นพี่ชายที่มีนิสัยสุขุม เป็นผู้ชายเรียบร้อย ไม่ดื่ม ไม่สูบบุหรี่ เป็นพี่ชายที่รักน้องชายอย่างปืนมาก ซึ่งมีนิสัยแตกต่างจากปืนโดยสิ้นเชิงแต่รุจไม่เคยห้ามแต่จะคอยตักเตือนอยู่ตลอด รุจในวัยสามสิบสองเป็นคนดูแลธุรกิจเกี่ยวกับโรงแรมของพ่อปืนอย่างเต็มตัว โดยมีปืนคอยช่วยดูแลอีกแรงแต่งานส่วนใหญ่รุจมักจะเป็นคนดูแลซะมากกว่า และก็บริหารงานและทำได้ดีเลยทีเดียว...
ปืน มีผู้หญิงที่คบหาดูใจอยู่แล้วคือ รตี ผู้หญิงที่ดูดี เพรียมพร้อมสมฐานะ ลูกสาวเจ้าของสายการบิน เป็นแฟนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยมหาลัย และได้มีการหมั้นหมายกันเป็นที่เรียบร้อย รอแค่ให้พี่ชายของปืนอย่างรุจแต่งงานมีครอบครัว ก็จะถึงคิวของปืน...
ปืน ที่มีนิสัยดื้อรั้น เอาแต่ใจ ไม่ชอบการบังคับ จะทำในสิ่งที่อยากทำเท่านั้น ปืนได้ทำธุรกิจร้านเหล้าร่วมกับโฉและแจ๊บเพื่อนสนิทที่ร่วมลงทุน ปืนจึงเสมือนเจ้าของร้านอีกคน ร้านเหล้าที่เจาะกลุ่มวัยรุ่น วัยทำงาน ที่เพิ่งเปิดได้ไม่นานก็ได้รับความนิยมได้ดีมาก...
“ มองไรว่ะ ”
ไอ้โฉถามผมขึ้น เมื่อมันมองไปตามสายตาของผมที่มองไปยังโต๊ะของผู้หญิงสองคนที่กำลังนั่งกินเหล้าปั่นกันอยู่ รอยยิ้ม เสียงหัวเราะที่คุยกัน มันทำให้ชวนมอง
“ วิญญาณเสือซุ้มจะเข้าร่างเหรอว่ะ ” ไอ้แจ๊บ เพื่อนสนิทผมอีกคนที่นั่งอยู่ในวงพูดขึ้น
“ ท่องไว้อาหารตาจับต้องไม่ได้ ”
“ กูชอบกินอาหารมีประโยชน์ ”
“ หน้าตาทรงเลว นิสัยยังเลวอีกไอ้สั* ”
“ ไอ้โฉ...มึงก็ไปว่ามัน ไอ้ปืนคนเลวเงียบ เลวไม่เปิดเผยต่างหาก ”
“ หึ ”
นั่งคุยไปเรื่อย แต่สายตาของผมมันมีแรงดึงดูดให้ละสายตาจากโต๊ะผู้หญิงสองคนนั้นไม่ได้ ผู้หญิงเสื้อดำมีเสน่ห์ดึงดูดเกินต้านจริงๆ
“ ปืน ”
เสียงของรตี ที่ตามผมมาที่ร้านเหล้า ผมไม่ชอบผู้หญิงที่วุ่นวาย ทำตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของผม ตามจิกตามวีน ตามด่าผู้หญิงที่เข้าใกล้ผม หึงหวงจนไม่สนใจอะไร ซึ่งรตีกำลังเป็น
“ มีอะไร ? ”
“ ถ้ารตีไม่มาร้านนี้กับเพื่อนคงไม่รู้ว่าปีนอยู่ที่นี่ ทำไมไม่บอกว่าปืนจะมารตีจะได้มาด้วย ”
“ กลับไปนั่งโต๊ะมึง ”
“ ปืนไล่รตีเหรอ ”
“ อย่างที่ได้ยิน ”
“ ............ ”
ผู้หญิงเสื้อดำกับเพื่อนเดินผ่านโต๊ะผม ทำให้ผมมองเห็นหน้าชัดขึ้น จนต้องมองตาม รตีมองหน้าผมก่อนจะหันกลับไป อยู่ๆรตีก็จับแขนผู้หญิงเสื้อดำคนนั้น
“ มึงให้ท่าผัวกูใช่ไหม ? ”
“ ใคร ? ”
“ กล้าดียังไงมาอ่อยผัวกู อีร่าน !!! ”
“ !!!! ”
“ โอ๊ย...ปืนรตีเจ็บ ”
“ ปล่อยมือ ก่อนที่กูจะหักมือมึง ” ผมจับมือรตีที่ย้างมือจะตบผู้หญิงเสื้อดำคนนั้น ผมออกแรงบีบมือรตี จนรตีหน้าเสีย ก่อนจะสบัดมือรตีอย่างแรง
“ ขอโทษด้วย ”
“ ไม่เป็นไร ” ผู้หญิงเสื้อดำพูดแล้วเดินออกไป ผมมองตามหลังอยุ่ไกลว่าน่ามอง แต่อยู่ใกล้มันยิ่งน่ามอง มีเสน่ห์มากๆ
“ อย่าคิดว่ารตีไม่รู้นะว่าปืนคิดอะไรอยู่ ปืนชอบอีนั่นไม่ใช่ไหม ? ”
“ อย่าวุ่นวายกับกูให้มาก อย่าหาว่ากูไม่เตือน ”
“ ปืนหวงมันเหรอ ”
“ มึงจะไปไหนก็ไป ”
“ ปืน... ”
“ รตี...ไอ้ปืนมันนั่งกินเหล้าที่โต๊ะไม่ได้ไปหาใครหรือมีใครมาอ่อยมันอย่างที่รตีเข้าใจเลยนะ ” ไอ้แจ๊บพูดขึ้น
“ พี่ว่ารตีกลับโต๊ะไปก่อนเถอะ รตีก็รู้ถ้าไอ้ปืนมันโกรธจะเป็นยังไง ” ไอ้โฉพูดขึ้นอีกคน รตีมองหน้าผมแต่ผมไม่สนใจมองแต่แก้วเหล้าตรงหน้า จนรตีต้องกลับโต๊ะไปอย่างไม่พอใจผมแต่ผมไม่ได้สนใจอะไรอยู่แล้ว
“ มีคู่หมั้น ก็หัดคิดถึงคู่หมั้นมึงบ้างนะเว้ย ” ไอ้แจ๊บพูด
“ ไม่จำเป็น ”
“ ทำไมมึงดูไม่อะไรกับรตีเลยว่ะ ” ไอ้โฉเสริมอีกคน
“ ........... ”
“ มึงเป็นคนขี้เบื่อตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ ” ไอ้แจ๊บถามเสริม
“ ไม่ชอบ ไม่ถูกใจ กูก็ไม่เอา ”
“ มึงจะไม่แต่งงานกับรตีเหรอว่ะ ”
“ อะไรที่ไม่โดนใจกู...กูก็ไม่จำเป็นต้องสน ”
“ ไอ้สั*ปืนเอ้ย แค่คิดก็ชิ*หายแล้ว ”
- ผู้เขียน
