“ใครมาส่งเหรอคะพี่ธาร” แอ้มคงอดใจไม่ไหว เลยพยายามเรียบๆ เคียงๆ ถามฉัน ฉันไม่แปลกใจหรอก ใครก็ตามที่พบคนคนนั้นไม่หลงใหลคงต้องจิตใจแข็งมากที่สุด
ผู้ชายที่เกิดมาพร้อมกับคำว่าสมบูรณ์แบบ
ยิ่งเดี๋ยวนี้เขาภูมิฐานกว่าเก่า ซึ่งรูปลักษณ์ภายนอกตฤณก็มีชัยไปกว่าครึ่ง เขาใช้หน้าตาเป็นใบเบิกทางได้อย่างง่ายดาย ผู้หญิงส่วนใหญ่เลยตกเป็นเหยื่อของเขา เหมือนครั้งหนึ่งฉันตกอยู่ในสภาพเช่นนั้น
ฉันเงยหน้ายิ้มให้แอ้ม “ลูกค้าขนมของว่านน่ะ” ทุกคนรู้ฉันมีงานเสริมหลายอย่าง รวมทั้งการทำขนมอบขายด้วย
“ว้าว...เขาดูดีมากเลยค่ะ โสดหรือเปล่าคะ” แอ้มยังคงถามต่อ
“ไม่รู้สิ ไม่ทันได้ถาม” ฉันตอบแบบขอไปที
“แอ้มคงต้องท่อสังขารไปซื้อกาแฟที่ร้านของว่านบ้างแล้วล่ะ เพื่อพลุ๊คเจอลูกค้าสุดหล่อของว่านบ้าง” ฉันแค่นยิ้มไม่ได้ตอบ
แอ้มไม่เซ้าซี้ต่อเพราะกำลังอยู่ในเวลางาน แม้เด็กส่วนใหญ่จะชินกับการมาโรงเรียน แต่บางครั้งก็มีเรื่องให้ปวดหัว
