“สวัสดีค่ะแม่”
“อ้าวเจ้าขา มาแล้วเหรอลูก” ฉันเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของแม่ก็เจอแม่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ แถมยังมีพยาบาลที่พี่มิกซ์จ้างมาพิเศษมาคอยนั่งเฝ้าด้วย แต่พอเรามาพยาบาลก็เลี่ยงออกจากห้องไป
“ค่ะ เอ่อแม่คะ เจ้าขาพา...” เฮ้อ! นาทีแห่งความลำบากมาอีกแล้วพี่มิกซ์นะพี่มิกซ์
“สวัสดีครับคุณแม่” ฉันยังพูดไม่จบพี่มิกซ์ก็เดินมาหยุดข้างๆ ฉันแล้วสวัสดีแม่ ส่วนแม่ก็ยิ้มค่ะ ยิ้มกริ่มขึ้นมาเลย
“จ้า มาจากมหาลัยกันเหรอลูก”
“ครับ คุณแม่เป็นยังไงบ้างครับยังเจ็บแผลอยู่รึเปล่า”
“เจ็บนิดหน่อยจ้ะ แต่แม่ก็เริ่มดีขึ้นแล้ว ลูกๆ มากันเหนื่อยๆ ไปนั่งพักเถอะไม่ต้องห่วงแม่หรอกแม่นอนสบายทั้งวัน” แม่ฉันยิ้มตอบเสียงสดใส แต่แม่ไม่มีอาการแซวพี่มิกซ์กับฉันเหมือนอย่างวันนั้นเลย ไม่ถามฉันด้วยว่าทำไมถึงมาด้วยกันอีกครั้ง แต่ก็ดีแล้วล่ะค่ะ อย่าเพิ่งให้แม่สงสัยหรือบอกอะไรแม่เลย ฉันไม่ค่อยมั่นใจในความสัมพันธ์ของเราสองคน
