“กินได้นี่ทำอร่อยหรือแค่ต้องกินเพราะเสียดายของ” “ไม่รู้ค่ะต้องลองชิมเอง” “อื้ม~” “...ถ้างั้นทำให้พี่ชิมหน่อยนะว่าอร่อยแค่ไหน” “...คะ?” “บอกว่าทำให้พี่ชิมหน่อยว่าอร่อยแค่ไหน...ได้ไหมครับ” “...” ฉันรู้ตัวค่ะว่าตอนนี้ฉันเป็นยังไง ฉันกำลังมองเขาตาไม่กระพริบ แล้วก็ไม่ได้คิดจะหลบตาเขาด้วย เพราะอยากรู้มากกว่าว่าอะไรมันเข้าสิงให้เขาเรียกแทนตัวเองว่าพี่ แล้วก็ยิ้มอบอุ่นทำเสียงกะล่อนแต่ละมุนใส่ฉันแบบนี้ “อะไร?” เขายิ้มกลั้นขำถามฉันแต่ฉันไม่ได้ตอบนอกจากขมวดคิ้วใส่แล้วก็หันหน้ากลับมาทำอาหารต่อ ประสาทหรืออยากเล่นสนุกก็ไม่รู้ช่างเขาเถอะเจ้าขา “อยากกินอะไรก็บอกแล้วกันค่ะเดี๋ยวทำให้” ฉันบอกเรียบๆ เอาเงินเขามาเยอะเขาบอกให้ทำอะไรก็ต้องทำทั้งนั้นล่ะค่ะ จะเต็มใจหรือฝืนใจก็ต้องทำ “ถ้างั้น...กินคนทำเลยได้ไหม” “อุ้ย! คุณ!” ฉันไม่รู้เลยว่าเขามายืนซ้อนหลังฉันตอนไหนแต่รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาตอบกลับมาด้วยเส