“กินได้นี่ทำอร่อยหรือแค่ต้องกินเพราะเสียดายของ”
“ไม่รู้ค่ะต้องลองชิมเอง”
“อื้ม~”
“...ถ้างั้นทำให้พี่ชิมหน่อยนะว่าอร่อยแค่ไหน”
“...คะ?”
“บอกว่าทำให้พี่ชิมหน่อยว่าอร่อยแค่ไหน...ได้ไหมครับ”
“...” ฉันรู้ตัวค่ะว่าตอนนี้ฉันเป็นยังไง ฉันกำลังมองเขาตาไม่กระพริบ แล้วก็ไม่ได้คิดจะหลบตาเขาด้วย เพราะอยากรู้มากกว่าว่าอะไรมันเข้าสิงให้เขาเรียกแทนตัวเองว่าพี่ แล้วก็ยิ้มอบอุ่นทำเสียงกะล่อนแต่ละมุนใส่ฉันแบบนี้
“อะไร?” เขายิ้มกลั้นขำถามฉันแต่ฉันไม่ได้ตอบนอกจากขมวดคิ้วใส่แล้วก็หันหน้ากลับมาทำอาหารต่อ ประสาทหรืออยากเล่นสนุกก็ไม่รู้ช่างเขาเถอะเจ้าขา
“อยากกินอะไรก็บอกแล้วกันค่ะเดี๋ยวทำให้” ฉันบอกเรียบๆ เอาเงินเขามาเยอะเขาบอกให้ทำอะไรก็ต้องทำทั้งนั้นล่ะค่ะ จะเต็มใจหรือฝืนใจก็ต้องทำ
“ถ้างั้น...กินคนทำเลยได้ไหม”
“อุ้ย! คุณ!” ฉันไม่รู้เลยว่าเขามายืนซ้อนหลังฉันตอนไหนแต่รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่เขาตอบกลับมาด้วยเส
