“เดี๋ยว ยังคุยกันไม่จบเลย” “ปล่อยค่ะ” “ไม่ปล่อยคุยกันให้จบก่อน” “ก็ถามแล้วไงคะ” “แล้วไม่ถามต่อหน่อยเหรอว่าของใคร” “ของใครคะ” “...ของเรานั่นแหละ ของเจ้าขาคนเดียว ห้องนี้ไม่เคยมีใครมาหรอกพี่พาเจ้าขามาเป็นคนแรก แล้วถ้าเป็นไปได้ก็...อยากให้เจ้าขาอยู่ที่นี่กับพี่ตลอดไป” “...” หมายความว่ายังไง หมายความว่าเขาเกิดคิดพิศวาสฉันขึ้นมาแล้วอยากคบแบบจริงจังเหรอคะ ใช่เหรอคะ “ได้ไหม อยู่กับพี่นะ” “ฉัน...ไม่ได้รักคุณค่ะ ที่มาอยู่ที่นี่ตอนนี้ก็เพราะข้อตกลงของเรา” ฉันไม่กลัวว่าจะโดนเขาอาละวาดใส่หรือกลับมาเป็นคนเดิมหรอก แต่ไม่รักก็คือไม่รัก ฉันแค่มาเพราะความจำยอมแต่จะเอาเงินที่รักษาแม่มาใช้เป็นข้ออ้างในการบังคับให้ฉันอยู่ด้วยตลอดไปฉันคงทำให้ไม่ได้ “ค่อยๆ ดูใจกัน เราคงไม่อยากเสียตัวให้พี่ฟรีๆ หรอกใช่ไหม” เขาเกยคางที่ไหล่ฉันแล้วกระซิบถามเสียงแหบพร่าปนอ้อน แต่ฉันไม่ได้หวั่นไหวเลยสักนิด ในทางกลับกันฉั