ฟ้าลดารีบเอาหมอนข้างมาไว้ตรงกลางอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นเอกกวีเดินเข้ามาภายในห้อง เขาไม่สนใจหล่อน ทำเหมือนกับว่ากำลังอยู่ตัวคนเดียว
“คนบ้า จะผิวปากทำไมนักหนานะ”
หล่อนบ่นกระปอดกระแปดในลำคอ และลอบมองเขาตลอดเวลา
ชายหนุ่มเดินไปหยุดที่ตู้เสื้อผ้า และสลัดอาภรณ์ที่ใส่อยู่ออกจากตัวจนตอนนี้เนื้อตัวกำยำเปลือยเปล่าแก่สายตาของหล่อน
“นี่นาย... จะแก้ผ้าทำไมนักหนา ฉันเบื่อที่จะมองความโป๊เปลือยของนายเต็มทนแล้วนะ” หล่อนแหวออกไป และรีบลุกขึ้นนั่ง
เขาเอียวตัวมามองหล่อน และระบายยิ้ม
“ก็ถ้าคุณอยากอยู่ในห้องนี้ คุณก็ต้องทนที่จะเห็นผมแก้ผ้า แต่ถ้าทนไม่ได้ก็ออกไปซะ”
“ไอ้...” หล่อนคิดคำด่าเขาไม่ทัน
“อ้อ แต่ถ้าคุณคิดว่าตัวเองกำลังเสียเปรียบอยู่ ก็แก้ผ้าเดินในห้องได้นะ ผมไม่ถือสาอะไรหรอก เพราะผมชอบดูผู้หญิงโป๊ ถึงแม้ว่าหุ่นของคุณจะไม่ค่อยน่ามองสักเท่าไหร่ก็ตาม”
ฟ้าลดาไม่อาจจะตัดสินได้ว่าตอนนี้อารมณ์ใดในตั
