ตอนที่ 15

1836 คำ

ฮาร์ดินนั่งกำมือแน่นภายในรถพยายามจะไม่มองภาพนั้นแต่คนมันหวงจนแทบจะเอาปืนไปเป่ากระหม่อมมันอยู่แล้วที่กล้ายุ่งกับคนมีเจ้าของแบบเธออย่างหน้าไม่อาย แล้วเวย์นั่งนิ่งให้มันจับมือได้ไง!? “มึงมั่นใจนะว่าโอเค?” อาการหวงออกมากไอ้ดินแล้วแบบนี้เรียกว่าไหวอีกเหรอวะ “กูโอเค กูไม่รู้สึกอะไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง!” มันก็เรื่องนิดเดียวสำหรับเขาไม่มีผลกระทบต่อความคิดหรอกแต่ไอ้เหี้ยเสือกมีผลกับใจเขาอย่างรุนแรงจนรับมือแทบไม่ไหว เขาไม่ชอบให้เวย์ไปยุ่งเกี่ยวกับใครหรือแม้แต่ใคนสนใจก็ไม่ชอบ “ปากแข็ง! เดี๋ยวกูมาพอดีว่าอยากรู้จักเด็กมึงบ้าง” อาการหวงออกขนาดนี้เสือกบอกไม่เป็นไรแล้วถ้าหากมันยังปากแข็งเดี๋ยวได้กินน้ำตาแทนเหล้า เขากำลังจะเปิดประตูรถแต่ไอ้ดินมาจับแขนไว้อีกจ้องมองด้วยแววตาดุอย่างชัดเจน “อยากรู้จักเด็กกูเพื่อ? เด็กคนนี้ใครก็ห้ามยุ่งไม่งั้นกูเอาตายนะ!!” ไม่ได้ขู่แต่เอาจริงนะเว้ย! “กูมีเมียแล้วไอ้สัตว์! อีกอย่างกูไม่ได้ชอบมีเมียเด็กมันดูแลยาก” ไอ้เพื่อนเวรมันหวงแบบเวอร์ๆจนน่าตบให้กระโหลกโยกเพราะปากแข็งเหี้ยๆสวนทางกับการกระทำฉิบหาย โทนี่แกะมือเพื่อนออกแล้วเดินลงจากรถไปหาเด็กของเพื่อนที่นั่งอยู่คนเดียว แต่ว่าเด็กคนนี้น่ารักไม่เบาเลยวะ! “พี่ขอนั่งด้วยได้ไหม?” โทนี่นั่งลงไม่รอคำตอบใดๆจากเด็กน่ารักที่เงยหน้ามองด้วยความงง “ค่ะ หนูกำลังจะไปพอดี” เธอมองคนแปลกหน้าที่นับว่าหล่อเลยละแล้วตอนนี้คนอื่นในมหาลัยก็มองมาทางเขาด้วยซึ่งแน่นอนว่าคงมีคนซุกซิบเรื่องเธออีกแล้วแน่เพราะมีผู้ชายว่าเข้าหาตลอด “พี่รู้นะว่าน้องกับไอ้ดินเป็นอะไรกัน” โทนี่พูดขึ้นเพราะหวังว่าจะเห็นรอยยิ้มของเธอบ้างแต่ก็ไม่ยิ้มออกมาแถมยังเศร้ามากขึ้นกว่าเดิมไปอีก “เราไม่ได้เป็นอะไรกันค่ะ หนูไม่รู้ว่าพี่ต้องการอะไรแต่ถ้าเกี่ยวกับพี่ดินหนูไม่ยุ่งเกี่ยวอีกแล้ว” เธอไม่ได้โกรธแค่กำลังตัดใจต่างหากซึ่งมันเจ็บมากนะ “มันอยู่นี่ถ้า…” โทนี่กำลังจะพูดแต่เพื่อนชั่วเดินมาเร็วมาก “เวย์พี่มีเรื่องจะคุยด้วย” ฮาร์ดินเดินมานั่งข้างๆมองเพื่อนด้วยความรำคาญเพราะเขามันคือคนขี้หวงไม่ต้องการให้เวย์สนใจใครมากกว่าตัวเอง “แต่หนูไม่มีค่ะ เรื่องของเราจบแล้วค่ะ” เธอตอบชัดเจนพอนะ เธอไม่ยอมกลับไปเป็นของเล่นแก้เหงาอีกแล้วมันเจ็บแล้วก็มันเหนื่อยมากด้วย “จะเอาแบบนี้เหรอ!?” “ใช่ค่ะ พี่เป็นคนพูดทุกอย่างเองนะลืมแล้วรึไง ตอนนี้พี่เลิกยุ่งกับเวย์ได้แล้ว?” “เรารักกันไม่ใช่เหรอ?” “เราไม่เคยรักกันเลยต่างหากค่ะ” น้ำตาหนึ่งหยดไหลออกมาอย่างสุดจะกลั้น เธอไม่เข้าใจว่าเขาต้องการอะไรอีกแล้วเวลาในตอนนี้ก็เหมือนผ่านไปช้าแต่ความเจ็บปวดเข้ามาอย่างรวดเร็ว เธอฝืนที่สุดแล้วที่จะไม่มองหน้าคนเอาแต่ใจ “กับคนที่พี่ทิ้งไปแล้วอย่าเสียเวลามาเจอกันเลยค่ะ หนูขอตัว” เธอรีบวิ่งออกจากตรงนั้นทันทีแล้วคิดว่าคงจะมีสักมุมในมหาลัยให้เธอได้ร้องไห้ออกมาโดยที่ไม่มีใครเห็นความอ่อนแอนี้ได้ ทำไมเขาต้องมาหาด้วยในเมื่อจบทุกอย่างไปแล้ว เขาพูดว่าเรารักงั้นเหรอ? ...โกหก! ความจริงคือมันไม่เคยมีเลยต่างหากเพราะมีแค่เธอที่รักเขาไม่ใช่ว่าเขาจะรักเธอกลับมา ทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันก็แค่ความรักของเธอกับความเหงาของเขาแค่นั้นเองไม่ได้มีอะไรลึกซึ้ง เธอไม่อยากเอาหัวใจไปเสี่ยงรักคนแบบนั้นอีกแล้วเพราะว่ามันเหนื่อยมันเจ็บและท้อมากด้วย ชายหนุ่มยืนนิ่งเหมือนหุ่นปั่นมองคนที่วิ่งออกไปทั้งน้ำตา ความเจ็บคืบคลานเข้ามาอย่างช้าๆแต่พุ่งเข้าหัวใจอย่างรุนแรง ใช่สิ...ไม่มีคำว่าเราแล้วนี่! แต่เขายังต้องการเธอ เขายังโหยหาเรียกร้องเพียงเธอเท่านั้น เขาต้องทำยังไงเธอถึงจะมองเขาเหมือนเดิมไม่ใช่สายตาที่เจ็บปวดแบบนี้ แลถ้ารู้ว่าความรักมันทำให้เจ็บแล้วทำไมยังคงต้องการอีกละ เขาต้องบ้ามากที่ยังคงรักเธออยู่!! “ไอ้ดิน” “ดิน” “มึงโอเคป่ะเนี่ยตามไปปรับความเข้าใจก่อนไหม?” โทนี่ถามเพื่อนแต่ว่ามันเหม่อลอยสติหลุดไปเลย “กูสบายดีทุกอย่างกลับเถอะกูมีงานต้องทำอีกเยอะมาก” เขาหมุนตัวกลับโยนกุญแจรถให้เพื่อนรับหน้าที่นี้แทนเพราะว่าไม่สามารถขับต่อได้ไหวจริงๆ “ตายอนาถแน่มึงไอ้ศูนย์สี่” ไอ้ดินมันต้องระบายอารมณ์ผ่านงานที่ทำแน่นอนแล้วการล่าคนคือสิ่งถนัดมากกว่าที่คิดและไม่เคยพลาดเลยสักครั้ง เขากลัวใจจริงๆว่าจะทำอะไรรุนแรงโหดเหี้ยมเกินความจำเป็นเพื่อระบายความเจ็บออกมาผ่านความเจ็บปวดของคนอื่น เพื่อนเขามันโรคจิตเสพติดความเจ็บปวด!! ปัง! ปัง! ปัง! ... เสียงปืนนับสิบกว่านัดยิงเป้าอย่างไร้จุดหมายแต่กลับโดยจุดสำคัญโดยที่ไม่ต้องเล็งอย่างไม่น่าเชื่อ เสียงกรีดร้องของคนมาเป็นเป้าเงียบหายไปก่อนจะตั้งเป้าใหม่อีกครั้งผ่านลูกแอปเปิ้ลห้าลูกเริ่มจากบนหัวแขนทั้งสองข้าง “นายมั่นใจเหรอ?” ทิมเข้ามาถามมองผู้หญิงที่ตัวสั่นร้องไห้ออกมาแม้ว่าจะถูกปิดปากแต่ยังมีเสียงเล็ดลอด ใครละจะไม่กลัวเพราะถ้าเกิดยิงพลาดเมื่อไรตายทันที “กูให้มึงหาพิกัดมันได้รึยัง?” เขาใส่กระสุนปืนพลางหันไปถามลูกน้อง “ยังครับนาย มีคนพบมันล่าสุดอยู่สเปนหลังจากนั้นมันก็หายไป” ทิมรายงานงานเพิ่มก่อนจะส่งภาพถ่ายให้เจ้านายดู “อืม ติดต่อนักบินได้เลยมะรืนเราจะเดินทางไปล่ามันแล้วจบเรื่องเหี้ยๆนี้สักที” ทุกอย่างเรียบร้อยถึงเวลายิงเป้าที่ดูจะกลัวจนสั่นไปหมดแล้ว ร้องไห้อีกสิตัวสั่นเข้าไปอีกเขายังต้องการให้มันกลัวมากกว่านี้ก่อนจะยิงไปทีละจุดให้เลือดไหลออกมาตายช้าๆเสียงกรีดร้องมันเพราะเสมอสำหรับเขา ปัง!! “เอ่อ! นายครับคือน้องเวย์ไปร้านเหล้ากับเพื่อนครับ” วินเดินมารายงานคิดว่าเจ้านายน่าจะต้องอยากรู้แน่นอนเรื่องคนสำคัญขนาดนี้ถึงจะจำเป็นต้องห่างกันแต่รักยังไงก็คือรัก “ไปเตรียมรถ!” เมื่อเช้าไปหาร้องไห้ตอนค่ำดี้ด้าไปแดกเหล้ากับเพื่อนงั้นเหรอ หึ! เวย์รู้จักพี่น้อยไปแล้ว! จากนี้เตรียมตัวเข้ากรงทองของเขาได้เลยเพราะถ้ายังรักไม่ได้อย่างน้อยก็จะยังไม่เป็นของใครหน้าไหนจนกว่าเขาจะต่อรองกับพ่อได้สำเร็จแล้วกลับมาเพื่อจัดการเรื่องของเราต่อ ไม่ว่าจะเป็นหรือตายเวย์จะต้องอยู่กับเขา! เขาคนเดียวเท่านั้น!!! DDD บาร์ เสียงเพลงเพราะๆแต่เนื้อหาเศร้าจังเลยมันชวนให้เธอจะร้องไห้ตามเพราะอินมากเกินไป นี่เป็นครั้งแรกที่เธอลองดื่มเหล้ากับเพื่อนและรสชาติขมมากจนวิ่งไปคายทิ้งให้คนอื่นหัวเราะในความไร้เดียงสาเกินไป ช่างเป็นเรื่องที่น่าอายจัง! เธอเดินกลับมาถึงโต๊ะเพื่อนสั่งอย่างอื่นมาให้แทนแต่ก็เป็นของมึนเมารสชาติหวานซ่าอร่อยมากเลยถึงดื่มได้ “เห้ยเวย์เป็นไงมั้ง?” เอ็มหันไปถามเพื่อนที่หน้าแดงขึ้นมาแต่ก็น่ารักมากอยู่ดี “ก็โอเค! แกนี่ชักจะเป็นห่วงฉันเกินไปแล้วนะ” เธอปรือตามองเพื่อนแต่รู้สึกเหมือนว่าภาพโยกไปโยกมามากกว่าอยู่นิ่งๆแต่ดื่มแค่นี้เองคนอย่างเธอไม่เป็นไรหรอก “ก็ฉันชอบแกจะไม่ให้ห่วงได้ไงวะ?” เวย์เมามากแน่เลยแล้วเขาคงจะไปส่งเองเพราะไม่ไว้ใจใครในที่นี่เท่าไรนัก “แต่แกเป็นเพื่อนฉัน แกต้องทำความเข้าใจนะเพราะฉันมีคนที่รักอยู่แล้ว” คนเมาพูดไปตามความจริงยิ้มกว้างในขณะที่ตาจะหลับจนต้องส่ายหน้าไปมาไล่ความมึนงงแบบนี้ “ก็...พยายามกำลังตัดใจอยู่” เอ็มยกเหล้าขึ้นมาดื่มรวดเดียวมองหน้าเพื่อนที่ไม่เคยมีใจให้กันเลยต่อให้พยายามขนาดไหนก็ตามแต่กับบางคนที่ไม่รู้มาจากไหนเอาใจเธอไปอย่างง่ายดายขนาดนั้น “สู้ๆนะ ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนอยากล้างหน้ามาก” คนเมาจับแก้มเพื่อนส่ายไปมาก่อนจะลุกขึ้นอีกครั้งแล้วเซเล็กน้อยแต่เธอไม่ผิดนะก็โลกมันหมุนเองอะ เธอเดินออกไปพยายามให้ตรงทางที่สุดเท่าที่จะทำได้จนมาถึงห้องน้ำท้องไส้มันปั่นป่วนมากยิ่งได้กลิ่นบุหรี่ลอยมาจนหายใจไม่ออกทันใดนั้นทุกอย่างในท้องพุ่งออกจากปากสวยโก่งคออาเจียนอย่างหนักจนแทบหมดแรง “อ๊วก...แหวะ…" "เฮ้อ...เวียนหัวจัง!” ล้างปากบ้วนน้ำทิ้งเป็นสิบครั้งแต่แทบไม่รู้สึกดีเลยจนต้องซื้อยาดมและลูกอมแล้วมาช่วยนั่งสูดอากาศพิษผ่านควันบุหรี่ที่ลอยออกมาจากใครบางคนที่สูบบุหรี่แถวนี้ ถ้าพี่ดินรู้จะโดนดุไหมนะ? ชายหนุ่มมาถึงบาร์ที่เด็กเกเรมาเที่ยวแล้วกวาดสายตามองหาแต่ไม่ก็เห็นจนไปสะดุดกับไอ้ผมทองที่หัวเราะกับเพื่อนอยู่และเวย์ต้องมากับมันแน่นอน เขาไม่ลังเลที่จะเดินไปถามเลยถึงแม้จะไม่ชอบขี้หน้าเท่าไร “เวย์อยู่ไหน?” เขาถามดีๆนะถ้ากวนตีนได้กินตีนแน่! “อ้าวพี่มาไงวะ! แล้วไหนเวย์บอกว่าเลิกกันแล้วไง” เอ็มหันไปมองมึนงงมากเพราะตัวจริงของเพื่อนโผล่มาแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยเลยสักนิด “กูถามมึงแค่ตอบอย่าให้ต้องโมโห” ไม่อยากฆ่าเพื่อนเมียหรอกนะแต่ถ้ามันช้ากว่านี้สมองกระจุยแน่นอนและเขาไม่ใช่คนมีความอดทนสูงด้วยสิ “ไปเข้าห้องน้ำเดี๋ยวคงมา พี่นั่งรอก่อนดิ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more