สามอาทิตย์ผ่านไปภายในบ้านหลังใหญ่ชายหนุ่งสูงวัยนั่งไขว้ห้างมองลูกชายที่เดินมาหาหลังจากสองอาทิตย์ก่อนจับนักฆ่าส่งมาให้ในสภาพสาหัสแทบจะไม่รอดแล้วดูจากลักษณะของฮาร์ดินแทบไม่มีแผลหรือรอยช้ำคงบอกได้ว่าฝีมือพัฒนาไปไกลจนน่าตกใจมาก รอยปืนสี่นัดที่เฉียดจุดสำคัญเหมือนว่าเล่นสนุกมากกว่าล่าคนมาให้ตามหน้าที่
ลูกชายของเขายิ่งนับวันยิ่งน่ากลัว!
ฮาร์ดินนิ่งกว่าเดิมมากจนยากจะคาดเดาความรู้สึกนึกคิดและที่ตามมาคือน่ากลัวกว่าเดิมเพียงแค่ปรายตามองก็รับรู้สึกรังสีอำมหิตแผ่ซ่านออกมาเป็นความกดดันแสนหนักอึ้ง
น่าแปลกที่มีใครหลายคนพยายามจะให้ค่าตัวเพื่อซื้อไปอยู่ด้วยทั้งที่รู้ว่าควบคุมได้ยากมาก ขนาดเขาเป็นพ่อบางอย่างยังสั่งไม่ได้เลยคนอื่นเหรออย่าหวังเลยว่าจะทำได้ ลำพังแค่ทำให้โมโหก็คงฆ่าทิ้งไม่เหลือซากแน่นอน
“แกจะถามเรื่องเด็กคนนั้นใช่ไหม?”
“ผมแค่จะบอกว่าเด็กคนนั้นเป็นของผมพ่อหรือใครก็ห้ามยุ่งไม่อย่างนั้นผมเล่
