เวลาผ่านเกือบเที่ยงเขาตื่นมาอีกทีแล้วคว้าโทรศัพท์มาโทรสั่งลูกน้องให้เอายาขึ้นมาที่ห้องนอนและขณะเดียวกันก็เช็ดตัวให้เธออย่างเบามือที่สุด นี่เขาตามใจตัวเองจนทำเธอไม่สบายอีกแล้วจนได้แต่จะหักห้ามใจก็ยากมากเช่นกัน
“หนาวไหม?” เธอตื่นมาคงเพราะเขากวนนี่แหละ
“ก็นิดหน่อยค่ะ พี่ดินแต่งตัวให้หนูใหม่เหรอ” เธออยู่ในเสื้อเชิ๊ตสีดำของเขาซึ่งตัวมาใหญ่มากแล้วไม่ได้ใส่ชั้นในทำให้รู้สึกว่าโล่งแปลกๆ คนหน้าดุตอนนี้ดูกังวลมากจนน่าสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่
“พี่ขอโทษ”
“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูก็หายแล้ว”
"เด็กดีไม่โกรธพี่บ้างเหรอ?"
"นั่นสิคะ! ทำไมหนูถึงโกรธพี่ดินไม่ลงเลย" เธอเอนตัวไปซบอกกว้างของเขาแล้วยิ้มกว้างรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินคำขอโทษที่จริงใจออกมาจากเขาเลยนะ
อยากให้พี่ดินใจดีแบบนี้นานๆจัง
ก๊อกๆๆ...
“มาแล้วครับ เอ่อ...” วินยกอาหารอ่อนและยาเข้ามาวางไว้ เขามองผ้าที่เปี
