ไฟเสน่หาจอมทมิฬ

ตอน 2

“กะอีแค่ใบขับขี่หวงอะไรนักหนา นี่เธอฉันกับแฟนรีบนะยะ” แอมมี่ ถือโอกาสแหวใส่หน้าธัญชนกหญิงสาวซึ่งอายุอานามคงไม่ห่างกันมากนัก

            “มี่เงียบๆเถอะเดี๋ยวผมจัดการเอง”

            “เทพคะกองถ่ายรอมี่อยู่คนเดียวนะคะ” หลังจากเสร็จภารกิจเร่าร้อนเทพนิธิสัญญาจะไปส่งเธอถึงกองถ่าย เธอเองถือโอกาสเปิดตัวเขาอวดเพื่อนดาราในกองและบรรดากระจอกข่าวบันเทิงให้ตาค้างเกี่ยวกับคู่ควงไฮโซของเธอ แต่ดันมาเสียเวลากับพวกขับรถไม่ได้เรื่อง

            “งั้นก็ได้ พอดีฉันต้องรีบไปเหมือนกัน เอาเป็นว่าเราต่างคนต่างเรียกเคลมประกันของตัวเอง” จะยุ่งยากอะไรนักหนา เธอเองทำประกันชั้นหนึ่งไว้ ส่วนชายหนุ่มรถหรูขนาดนั้นคงไม่กระจอกล่อทำประกันชั้นสองหรือสามหรอกน่า และยิ่งรำคาญนางร้ายเบอร์หนึ่ง ซึ่งดูท่าร้ายทั้งในและนอกจอ ทำท่ากระฟัดกระเฟียดไม่ยอมหยุด

            เพื่อตัดความรำคาญธัญชนก ก้มหยิบใบขับขี่ในกระเป๋า นำมาส่งให้ชายหนุ่ม เขากดยิ้มมุมปาก เมื่อได้สิ่งที่ต้องการ อย่างน้อยได้รู้จักเธอผ่านใบขับขี่ สีรถ ทะเบียนรถ เท่านั้นก็สามารถนำทางเขา ให้เชื่อมความสัมพันธ์กับเธอในอนาคต ซึ่งอาจจะมีโอกาสสานสัมพันธ์กับเธอได้ รถยังน่ารัก คนจะไม่น่ารักให้รู้ไป

            “ส่วนนี่ของผมครับ” เขายื่นใบขับขี่พร้อมนามบัตรส่งไปให้เธอ โดยแอบซ่อนนามบัตรไว้ด้านล่าง เธอไม่สนกระดาษสี่เหลี่ยมใบเล็กด้านล่าง หากแต่รับมาเสียไม่ได้ เขามาเดี่ยวๆเธออาจรับไมตรีที่เขาหยิบยื่นให้ แต่นี่เขามีแม่ดารานางร้ายจัดจ้าน ทั้งนอกจอและในจอแนบกายมาด้วยทั้งคน ใครจะไปกระเดือกลงถึงเขาจะหล่อมากก็เหอะ

            “สรุปเราต่างคนต่างจัดการรถของตัวเอง โอเคไหมครับคุณผู้หญิง” เขาบอกพร้อมส่งแววตาเพื่อต้องการสานสัมพันธ์

            “ง่ายอย่างนั้นเชียวหรือ ในเมื่อคุณไม่ติดใจเอาความ ฉันคงไม่ไร้มารยาทพอ ขอบคุณแล้วกันนะคะ”

            “นี่เทพคะ เราจะต้องมาเคลมเองทำไมคะ ให้ประกันของแม่นี่จัดการสิคะ เราโดนชนนะคะ” แอมมี่ไม่พอใจในเมื่อไม่ผิดทำไมต้องยอมเสียเปรียบ เพราะเธอไม่รู้ความประสงค์ลึกๆในใจเทพนิธิ

            “มี่คุณรีบ ผมรีบ เราไม่ควรเรื่องมาก” เขากล่าวต่อว่าแอมมี่ พร้อมส่งคืนบัตรสำคัญให้หญิงสาว ทั้งลอบกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ธัญชนก ร่างบางสะดุ้งไหว เมื่อสบประสานนัยน์ตาเจ้าชู้มากเสน่ห์จากเขา ทั้งเขายังแอบแตะปลายนิ้มขณะส่งใบขับขี่คืนให้เธออีกด้วย หญิงสาวชักมือกลับ ถอยไปด้านหลังเล็กน้อย

            “ไปนะครับคุณธัญชนก”

            เธอไม่ตอบได้แต่ตกประหม่า ยืนนิ่งมองเขาด้วยอาการหลากหลาย จะโกรธก็ใช่ ไม่โกรธอาจจะถูก ที่แน่ๆร่างกายเธอร้อนผ่าวไปหมด ไม่ใช่เพราะหลงรักเขา เธอเองเดาไม่ออกเหมือนกัน กระทั่งเห็นรถยนต์เขาแล่นจากไปธัญชนก จึงได้รวบรวมสติ หย่อนก้นเข้าไปนั่งในรถ บิดกุญแจสตาร์ทยานพาหนะน่ารักมุ่งตรงไปยังโรงแรมที่เธอนัดหมายกับบิดา

ยังไม่ทันที่รถยนต์คันน่ารัก จะแล่นไปไม่กี่เมตร เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋า ดังสอดแทรกความร้อนผ่าว และความคิดในกายเธอซะก่อน ธัญชนกรีบสลัดทุกอย่างทิ้งไป เพื่อกดรับโทรศัพท์จากบิดา

            “ค่ะป๋า”

            “หนูสองของป๋า ป่านนี้ยังมาไม่ถึงหรือจ๊ะ”

            “พอดีเกิดเรื่องนิดหน่อยค่ะ” เธอนึกไปถึงเรื่องเมื่อกี้

            “เกิดเรื่อง !! ตายแล้วยัยหนูสองของป๋าเกิดเรื่องอะไรขึ้นไหนบอกป๋ามาซิ” ฝ่ายบิดารู้สึกร้อนรนเมื่อได้ยินบุตรสาวเอ่ยออกมาอย่างนั้น

            “สองขับรถไปจูบก้นชาวบ้านมาคะ” น้ำเสียงหญิงสาวกลับไม่ยินดียินร้าย ในเมื่อวันไม่ร้ายจริงๆนี่นา

            “อ้าว แล้วหนูสองเป็นอะไรหรือเปล่าลูก ให้ป๋าตามไปช่วยไหม”

            “ไม่เป็นอะไรเลยคะ เจอคนใจดีไม่เอาเรื่อง หนูสองเลยรอดมาได้หนูสองผิดค่ะ” แต่เกือบไม่รอดจากการโดนจีบ แววตาผู้ชายคนที่ชื่อเทพนิธิ ตามนามบัตรชื่อเดียวกับใบขับขี่ บ่งบอกชัดเจนเธอไม่ได้เข้าข้างตัวเอง แต่สัญชาตญาณส่งใบแจ้งเตือนเธอเช่นนั้น

            “ไม่เป็นอะไรก็รีบตามมานะลูก ตอนนี้แขกของพ่อมารอแล้ว เสียมารยาทหากปล่อยให้แขกผู้ใหญ่รอ” บิดากำชับ

            “ค่ะพ่อ สองจะรีบไป” เธอรับคำบิดาจากนั้นรอให้บิดาตัดสายไปก่อน เรื่องของบิดาคือสาเหตุให้เธอขับรถไปกระแทกท้ายรถคนอื่น ทำไงดีเธอต้องหาทางเลี่ยงบิดาให้ได้ เธอเชื่อเต็มร้อยบิดาต้องนัดให้เธอไปดูตัวกับใครอีกแน่นอน เมื่อรู้อย่างนี้จึงโทรชวนน้องชาย ซึ่งเพิ่งได้เวลาเลิกเรียน แต่น้องชายตัวดีที่ยังเรียนอยู่ปีสองกลับนัดสาวเที่ยวไม่เห็นใจ พี่สาวเช่นเธอ คอยดูนะกลับไปเจอตัวจะตัดออกจากความเป็นพี่เป็นน้องให้รู้แล้วรู้รอด เธอไปเข่นเขี้ยวกับน้องชาย

            ธัญชนกคืบคลานยานพาหนะที่กันชนหน้าบุบบู้บี้ ไปยังลานจอดรถของโรงแรมห้าดาว เจ้าหน้าที่มองรถเธอราวกับเศษเหล็กแล่นได้ สาวสวยคลี่ยิ้ม ไม่ถือสาสายตาราวกับจะถามถึงที่มาที่ไหนหมาดๆนั้น เมื่อจอดเศษเหล็กได้ธัญชนก ก้าวเข้าไปในอาคารออกแบบจัดวางสวยงาม สมเป็นโรงแรมระดับห้าดาวเช่นปริ้นเซส

            ปลายเท้าเรียวบนรองเท้าส้นสูงสีน้ำตาลอ่อนลังเล สีหน้าครุ่นคิด จะเดินเข้าไปในห้องอาหารที่บิดาได้แจ้งไว้เลย หรือจะถ่วงเวลาให้ยาวนานออกไปอีกนิด ในเมื่อก่อนออกจากบ้านเธอออกก่อนเวลาร่วมชั่วโมง หากไม่เจอกับอุบัติเหตุซะก่อน คงมาถึงก่อนเวลา ธัญชนกเป็นคนมีนิสัยดีรักษาเวลานัดหมายเสมอ และมักมาก่อนเวลาไม่เคยเหลาะแหละ

            ธัญชนก ตัดสินใจด้วยตัวเอง เลือกข้อหลัง แล้วหย่อนก้นลงนั่งกับโซฟาสีเบจสะอาดตาตัวนุ่ม พลางครุ่นคิดหนักอกหนักใจ คราวนี้จะเจอใครที่บิดาได้จัดมาเป็นคู่ดูตัวอีกหนอ ระหว่างนั้นจึงหยิบนิตยสารที่หน้าปก คือรูปชายหนุ่ม แต่งกายเนี๊ยบด้วยชุดสูทสีเทาเข้ม ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลา ดวงตาสีทองอล่ามน่ามอง ภาพบนหน้าปกสะกดสายตาธัญชนกให้เผลอมองจนตาค้าง โดยไม่กล้าถอนสายตาไปทางอื่นได้เลย นอกจากจับจ้องอยู่ตรงหน้ากระดาษอาร์ตมันเนื้อดี

            นิ้วเรียวเผลอลูบไล้บนดวงหน้าดุจรูปสลักเดวิด แห่งเมืองฟลอเรนซ์ อิตาลี ประติมากรรมที่ธัญชนกฝันไว้อยากไปยลโฉมหลังจากเรียนจบระดับปริญญาตรีตามที่บิดาได้ลั่นวาจาหากเธอต้องการท่องเที่ยวไปที่ไหนๆ ขอให้เรียนจบนำใบปริญญามาอวดท่านก่อน ตอนนี้เธอทำมันสำเร็จ ก็อยากทำตามความฝันที่ได้ตั้งมั่นไว้ให้เป็นจริง

            มือบางรีบพลิกอ่านภาพและเนื้อข่าวเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ ที่นิตยสารบรรยายใต้ภาพไว้เป็นภาษาอังกฤษเธอเก็บเกี่ยวประวัติและบทสัมภาษณ์เขาจากเนื้อหาจนครบถ้วน ประวัตย่อเขาน่าสนใจยิ่งนัก หนุ่มอิตาลี นัยน์ตาชวนฝัน เป็นที่หมายตาของสาวหลายๆนาง รวมทั้งธัญชนกในตอนนี้ด้วย เธอถีบตัวเองเข้าสู่โหมดเพ้อฝันกับผู้ชายที่ห่างไกลจากความเป็นจริง ใบหน้าหล่อเหลาจัดราวกับเทพบุตรกรีก รูปร่างสูงใหญ่ คงไม่ต่ำกว่า 189 เซนติเมตร สมส่วนไปด้วยพลังแห่งบุรุษเพศ ที่เปี่ยมพลังมหาศาล เสียดายชุดที่ใช้ถ่ายแบบคือชุดทำงาน หากเป็นชุดกีฬา หรือชุดว่ายน้ำ หรือแค่ผ้าขนหนูพันรอบสะโพกจะดีไม่น้อยว่าแล้วต่อมหื่นน้อยๆ ของแม่ตัวเล็กกำเริบขึ้นมาเงียบๆ หรืออาจจะไม่เงียบ เพราะตอนนี้เธอหน้าแดง ยิ่งกว่าชายในหน้านิตยสารออกมายืนลูบไล้เนื้อตัวหญิงสาวอยู่ตรงนั้น

            ขณะที่หญิงสาวกำลังพร่ำเพ้อกับตัวเอง ถึงรูปลักษณ์หนุ่มหล่อ อนาคตไกลในการเป็นนักธุรกิจด้านปิโตรเลียม และธุรกิจด้านอื่นๆอันก้าวไกล ขณะเดียวกันตรงปากประตูปรากฏร่างสูงใหญ่สองร่างแต่งกายด้วยชุดสูทสีดำเข้ากันทั้งชุด ตัดกับเสื้อเชิ้ตสีขาวด้านใน บนดวงหน้าสวมแว่นกันแดดสีดำพรางใบหน้า ไยผู้ชายพวกนี้ ชอบคิดว่าตัวเองเท่ห์เพราะการใส่แว่นทั้งที่ตอนนี้ดวงอาทิตย์อ่อนแสงลาลับยอดตึกไปสักครู่แล้ว

            ระหว่างสองหนุ่มร่างสูงใหญ่ ได้ปรากฏร่างใครบางคน ซึ่งมีใบหน้ารูปร่างไม่ผิดเพี้ยนไปจากนิตยสารในมือธัญชนกเลยสักนิด เสียงเซ็งแซ่รอบกายหญิงสาวฉุดให้ มือบางลดนิตยสารเล่มหนาในมือลง จังหวะนั้นเองแม่สาวร่างเล็กกำลังคิดหื่นกับภาพชายหนุ่มในนิตยสาร พลันได้เห็นดวงหน้าหล่อเหลา เจ้าของเสียงฮือฮาจากหญิงสาวทั่วทั้งล็อบบี้โรงแรม เธอมองซีกหน้าด้านขวาของชายคนดังกล่าว ขณะเดียวกัน เจ้าของร่างสูงสมส่วนในชุดสูทเนี๊ยบ จังหวะเอี้ยวหน้ามาทางธัญชนกพอดี ทว่าจุดหมายไม่ได้เจาะจง เพียงแต่คงมองโดยรอบตัวเขาเท่านั้นจุดประสงค์อาจสำรวจบางอย่าง