“ไม่ต้อง” ทีแรกรู้สึกขอบใจที่เขาร่วมมือเล่นตามเกมกระทั่งบิดาเชื่อสนิทใจ แต่ตอนนี้รู้สึกเขาเริ่มต้นการคุกคามชีวิตเธอด้วยการเสนอข้าวของให้ ตามประสาพวกอวดรวย เพื่อซื้อใจผู้หญิงด้วยเงินและสิ่งของไม่ต่างจากผู้ชายที่ธัญชนกเห็นทั่วไปจนเกลื่อนโลก
“ว่าแต่คุณใส่อะไรไว้ที่ริมฝีปาก” จู่ๆ เขาเปลี่ยนเรื่องคุย ราวกับรถขับมาดีๆแล้วแหกโค้ง
“ถามอะไรไม่เข้าใจ” หน้าหวานหันขวับขึงตาดุใส่ชายหนุ่ม ประโยคคำถามจากปากเขากวนอารมณ์ชะมัด
“ทำไมผมถึงติดใจรสชาติลิ้นเล็กๆของคุณนักหนาน๊า” ใบหน้าหล่อเหลาลอยนวลไม่ห่างจากใบหน้าหวาน ส่งแววตาหื่นกระหายให้กับหญิงสาวได้ร้อนๆหนาวๆ เขาไม่เคยเห็นอาการเอียงกายจากผู้หญิงคนไหน เพราะในชีวิตส่วนใหญ่ พบเจอแต่สาวร้อนแรง สัญชาติยุโรปเช่นเดียวกัน เพราะไม่ชอบยุ่งเกี่ยวหรือหลับนอนกับสาวผุดผ่อง มันน่ารำคาญหากต้องคอยเอาอกเอาใจหรือรองรับอารมณ์ไม่ประสาในเวลาที่เขาร้อนแรงดุจสัตว์ป่า
“เงียบ
