Chapter 12
1325 คำ
เมื่อทั้งสองคนมาถึงที่ห้างสรรพสินค้าในเวลาต่อมา น้ำเหนือก็พาหญิงสาวไปเลือกซื้อชุดใหม่ตามที่เขาต้องการ ทุกอย่างไม่ใช่ความต้องการของเธอเลยซักนิดเพราะเธอเป็นคนง่ายๆใส่อะไรก็ได้ทั้งนั้น
"เอาอันนี้ อันนี้ อันนี้ด้วย"
"ตัวใหญ่จังเลยค่ะ"
เธอมองเสื้อเชิ้ตคล้ายของผู้ชายความยาวแทบจะถึงเข่า เธอรู้สึกว่าเขามีรสนิยมในการเลือกชุดให้แปลกๆ
"ไม่เห็นใหญ่เลย ใส่กับเลคกิ้งขายาวแบบนี้น่ารักมากเลย เนาะ"
เขาหันมาถามเธอเสียงหวาน ดิวทำได้เพียงแค่พยักหน้ายิ้มรับเท่านั้นเถียงไปก็ไม่ชนะหรอก
"ค่ะ น่ารักดี"
"งั้นเอานี่ครับสามชุด แล้วก็เอาเสื้อยืดสีทึบๆอีกสองตัว เอากางเกงยีนส์ขายาวอีกสองตัว ไซส์Mนะครับ"
"ลองเลือกดูก่อนมั้ยคะ ถ้าเป็นคุณผู้หญิงใส่ดิฉันคิดว่ามันตัวใหญ่สำหรับน้องเขานะคะ ลองเป็นไซส์Sดีมั้ยจะใส่สวยพอดีเลยค่ะ รูปร่างสวยมากใส่เล็กกว่านี้นิดหนึ่งน่าจะสวยค่ะ"
เมื่อพนักงานแนะนำแบบนั้นทำให้น้ำเหนือหน้าบึ้งทันที เธอรีบไปกอดแขนเขาไว้ก่อนจะยิ้มให้พนักงาน
"ดิวชอบใส่หลวมๆค่ะ เอาไซส์Mก็ได้ค่ะ"
"อ่อ งั้นรอซักครู่นะคะ"
พนักงานยิ้มออกมาก่อนจะเดินไปจัดชุดตามที่ชายหนุ่มต้องการ เขาหันมามองหน้าหญิงสาวก่อนจะยื่นมือไปลูบผมเธอเล่น
"กลัวพี่โวยวายเหรอ"
เขาเอ่ยติดตลก เห็นใจร้อนแบบนี้แต่เขาไม่ได้ไร้เหตุผลมากขนาดนั้นหรอก เพียงแต่เวลาไม่พอใจใครแล้วใบหน้ามันแสดงออกก่อนเท่านั้น เลยดูเหมือนเขาเป็นคนใช้อารมณ์มากกว่าเหตุผล
"นิดหน่อยค่ะ"
"คิดมากน่าพี่ไม่ได้ร้ายขนาดนั้นซะหน่อย ไปเถอะคงเสร็จแล้วเดี๋ยววันนี้พาไปซื้อกระเป๋าใหม่ดีกว่า อ่อ ซื้อเครื่องประดับให้ด้วย"
"ไม่ต้องหรอกค่ะ แค่นี้พี่น้ำเหนือและครอบครัวก็ดีกับดิวมากแล้ว ไม่อยากได้อะไรอีกแล้วค่ะ"
เธอเอ่ยอย่างซาบซึ้งในความใจดีของทุกคนในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นคนในครอบครัวของพี่น้ำเหนือ แม่บ้าน รวมไปถึงคนงานที่ไร่ทุกคนใจดีกับเธอหมด
"อยากให้อ่ะ เราควรมีของมีค่าติดตัวไว้บ้างเป็นผู้หญิงเขาต้องมีเครื่องประดับแต่งตัวบ้าง ตุ้มหู สร้อยคอ สร้อยแขนอะไรแบบนี้อ่ะ"
"วันๆไม่ได้ไปไหนเลยค่ะ จะเอาไปทำไมคะ"
"เอาไปไว้นั้นแหละน่า ไปเถอะ"
เขาพาหญิงสาวไปชำระเงินก่อนจะถือถุงแล้วพากันเดินออกมาร้านเครื่องประดับ เขาซื้อให้เธอหลายชุดเอาไว้ใส่เล่นอยู่ที่ไร่ แล้วก็ซื้อสร้อยคอทองคำขาวราคาแพงให้เส้นหนึ่ง สร้อยทองข้อแขนและสร้อยคอรวมกันอีกสองบาท เอาไว้สะสมเป็นของมีค่าอย่างน้อยเธอจะได้มีอะไรเก็บไว้เป็นสมบัติติดตัว
"แพงจังเลยค่ะพี่น้ำเหนือ"
"ของพวกนี้มันขายได้ มันมีราคาในตัวของมันตอนนี้ราคานี้อนาคตอาจจะแพงขึ้น พี่จะซื้อให้เดือนละสองบาท ดิวเก็บไว้นะสะสมไว้ถ้ากลัวหายก็ไปฝากธนาคารเอาไว้"
เธอมองสร้อยแขนกับสร้อยข้อมือตรงหน้าสองเส้น ลังเลมากว่าจะรับไว้ดีรึเปล่าเพราะเท่าที่เขาให้ทุกวันนี้มันก็มากมายจนชีวิตนี้ไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถหามาได้จากที่ไหน
"ทำไมต้องดีกับดิวขนาดนี้ด้วยคะ ดิวไม่มีอะไรตอบแทนพี่เลย"
"ก็เราดูแลพี่นี่ ทุกวันนี้ทำให้ทุกอย่างเลยพี่ก็อยากตอบแทนเราบ้าง ตกลงชอบเส้นไหน"
"แบบนี้ก็ได้ค่ะ"
เขาส่งบัตรไปให้พนักงานเพื่อชำระเงิน ใช้เงินแค่นี้สำหรับเขาสบายมากอยู่แล้ว เซ็นสัญญากับลูกค้าครั้งเดียวมีเงินมาซื้อบ้านซื้อรถให้เธอได้เลยด้วยซ้ำ แค่นี้ไม่ลำบากอะไรหรอก ที่เขาให้เธอเพราะอยากให้ดิวมีเงินเก็บมีของมีค่าติดตัวไว้เยอะๆ เราไม่รู้อนาคตหรอกว่าจะไปในทิศทางไหนแต่อย่างน้อยเธออยู่กับเขาเธอมีทุกอย่างแค่นี้เขาก็โอเคแล้ว
"ไปเปิดเซฟธนาคารไว้นะเราอ่ะ เอาไปฝาก"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะ"
เธอยกมือไหว้ชายหนุ่มก่อนจะถือถุงของมีค่ามากมายไว้ในมือ เขาโอบเอวเธอแล้วพาไปหาอะไรทานก่อน และตอนนี้ทั้งสองคนก็อยู่ที่ร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดัง นั่งทานข้าวด้วยกันเกือบชั่วโมงก่อนจะมาเดินเล่นย่อยอาหาร
"นั่นมัน... นายครับนั่นคุณดิวใช่มั้ยครับ"
ลูกน้องของโอมชี้นิ้วไปยังหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังกอดแขนผู้ชายถือถุงพะรุงพะรังด้วยใบหน้ายิ้มแย้มอย่างมีความสุข เขาเห็นอย่างนั้นก็กำหมัดแน่นอย่างโกรธสุดขีด เขาเล็งมาตั้งนานจะเอามาทำเมียจะเลี้ยงดูปูเสื่อส่งเรียนอย่างดีแต่กลับปฎิเสธ แต่ตอนนี้มาควงแขนปล่อยเนื้อปล่อยตัวกับผู้ชายอีกคนมันไม่น่าโกรธก็ให้มันรู้ไปสิ
"ไอ้หมอนี่มันเป็นใครวะ!"
"ไม่รู้ครับนาย ผมก็ว่าไปดักเจอที่หอพักไม่เจอเลย ยามก็บอกว่าเธอย้ายออกไปหลายเดือนแล้ว ผมไม่เจอคงเพราะเธอไปอยู่กับผู้ชายคนนั้นแน่ๆครับนาย"
เขากำหมัดแน่นมองผู้ชายคนนั้นอย่างไม่พอใจ ไม่ว่ายังไงเขาจะต้องได้ผู้หญิงคนนี้ เล่นตัวมากนักนึกว่าจะมีคุณค่าเป็นสาวบริสุทธิ์ใสซื่อ พอเห็นแบบนี้แล้วเขาไม่น่าปล่อยเธอให้รอดมาขนาดนี้เลยให้ตายสิ
"เอายังไงดีครับนาย"
"เอายังไงล่ะ ฉันจะไปฟ้องพ่อมันไง เลี้ยงลูกยังไงให้ใจง่ายไปนอนกับผู้ชาย ฉันจะไม่ยอมแพ้ไอ้นั่นหรอก ถ้ามันได้ฉันก็ต้องได้!"
เขาหยิบโทรศัพท์มากดถ่ายภาพสองคนนั้นก่อนจะส่งให้พ่อเลี้ยงของตัวเอง ใช่ว่าเขาจะรักและเคารพพ่อเลี้ยงตัวเองเท่าไหร่ เพราะเขามาแต่ตัวไม่ได้มีอะไรติดตัวมาเลย ถ้าแม่เขาไม่ไปพลาดท้องกับพ่อของดิวเขาคงไล่ออกจากบ้านไปนานแล้ว
ทางด้านของน้ำเหนือและดิวทั้งสองคนเดินมาจนถึงลานจอดก็พากันกลับไปที่ไร่คาวีวิลล่า เขาชอบนอนช่วงบ่ายทำงานช่วงเช้าและติดนิสัยการนอนกอดหญิงสาวด้วย จึงไปรับกลับมาจากคาเฟ่ตลอดเวลาทำงานเสร็จ
"อาบน้ำก่อนมั้ยคะ"
"อาบด้วยกันใช่มั้ย"
ดิวพยักหน้าก่อนจะเดินไปเปิดน้ำอุ่นไว้เต็มอ่าง ส่วนน้ำเหนือเขาก็ถอดเสื้อผ้าพันผ้าขนหนูไว้หยิบโทรศัพท์มากดเล่นระหว่างรอให้หญิงสาวพร้อม
ไม่นานถึงสิบนาทีเธอก็ตะโกนเรียกเขาไปนอนแช่เล่นในอ่าง
"ทำไมเราไม่ถอดชุดอ่ะ"
"เดี๋ยวไปถอดค่ะ พี่น้ำเหนือแช่รอนะคะ เดี๋ยวดิวไปเอาน้ำสมุนไพรมาให้ดื่มจะได้สบายตัวขึ้น"
เธอลุกขึ้นเดินไปชงน้ำสมุนไพรร้อนมาให้ชายหนุ่มดื่มในระหว่างแช่เล่นในอ่าง เขาจิบน้ำไปมองหญิงสาวไปอย่างเพลินตา โคตรสบายเลยให้ตายสิมีคนอาบน้ำนวดตัวให้อย่างสะอาด ไม่ต้องเสียเงินซักบาทด้วย
'เคยคิดว่าการเป็นโสดมันดีมาก แต่ว่าบางทีการมีเมียมันก็มีข้อดีกว่านะ เขาคิดว่างั้น'
- ผู้เขียน
