เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ ในที่สุดก็เดินทางมาถึงวันที่สี่ วันที่พี่แทนไทยต้องเดินทางกลับไปทำหน้าที่ของเขาคืน ซึ่งฉันไม่อยากให้ไปเลย แต่ก็ไม่อยากงี่เง่า และก็เข้าใจว่าเขาจะมาอยู่ที่นี่กับฉันตลอดในตอนนี้ไม่ได้
และแน่นอนกว่าเมื่อคืนฉันกับเขาเรียกว่าไม่ได้นอนกันเลย ต่างก็ตักตวงความอบอุ่นและสัมผัสจากกันและกันให้ได้มากที่สุด โดยที่ฉันก็ให้ความร่วมมือกับเขาอย่างดีเพราะว่าฉันต้องคิดถึงเขามากแน่ๆ
“อัญต้องคิดถึงพี่แทนมากแน่เลย” ฉันพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงอแง แต่จะให้ทำยังไงได้ คนไม่อยู่ห่างแฟนไม่เข้าใจหรอก ยิ่งแฟนที่มีงานรัดตัวจะไปไหนมาไหนทีไม่ใช่เรื่องง่ายๆแล้วด้วย มันยิ่งทำให้ทรมานมาก
“พี่ก็คิดถึงอัญเหมือนกัน พี่จะรีบหาเวลาว่างมาหาอัญอีกนะ”
“สัญญาแล้วนะคะ” ไม่อยากงอแง แต่อยากอ้อนแฟนตัวเอง
“สัญญาครับ” พี่แทนไทยยกมือมาเกี่ยวก้อยฉันกับเป็นการสัญญา
“อื้ม” ฉันครางออกมาหลังจากถูกพี่แทนไทยดึงเ
