"วันนี้ไม่ได้เข้าร้าน ฝากด้วย"
"อืม ขอบใจ"
ฉันตื่นขึ้นมาก็ได้ยินเสียงพี่พีทกำลังยืนคุยโทรศัพท์อยู่ด้านนอกระเบียง น่าจะคุยกับคนที่ผับ ถ้าคิดไม่ผิดก็น่าจะเป็นพี่เอิร์น
ตึก ตึก ตึก!
พรึบ
"เซียร์" พี่พีทเดินขึ้นมาจากอีกฝั่งของเตียง และเอ่ยเรียกฉันจากทางด้านหลัง
"อือ คะ" ฉันทำเป็นงัวเงียเสมื่อนคนโดนปลุกให้เพิ่งตื่น แหงนมองอีกคนที่พิงหัวเตียงก้มมองฉันอยู่
"ดีขึ้นไหมครับ" ใบหน้าหล่อเหลาอยู่ห่างจากปลายจมูกฉันเพียงนิด ฝ่ามือหนายกขึ้นนำนิ้วมือมาปัดเกลี่ยปอยผมออกจากกรอบหน้าฉันไปทัดหู ทำไมเขาช่างอ่อนโยนกับฉันเหลือเกิน ใจจ๋าฉันรู้ว่าเธอรักเขามาตลอดแต่อย่าเลยนะ อย่าใจอ่อนให้เขาเลย
"ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะ" ฉันบอกคนตรงหน้าออกไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนไหว ความเป็นเขามันทำให้ใจฉันเต้นแรงขึ้น และแรงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมองเห็นเขาอยู่ตรงหน้าฉันก็แทบควบคุมใจไว้ไม่อยู่
"ช้ำไปหมดเลย" และเป็นอีกครั้งที่ฉันเผลอมองหน้าเ
