หน้าห้องของนาถลดา ชายหนุ่มยิ้มอย่างหมายมาดยามเมื่อไขกุญแจ เขาออกแบบห้องนอนมาด้วยเหตุผลนี้ก็เป็นส่วนหนึ่ง... ร่างสูงผึ่งผายก้าวเข้าไป... ห้องนอนหอมกรุ่นกลิ่นดอกไม้ป่าจากเครื่องหอมลอยเข้าจมูก กลิ่นอโรม่าอ่อนๆ ช่างเข้ากับหล่อนยิ่งนัก หญิงสาวเปิดไฟนอน แต่เป็นไฟแสงน้อย แค่พอมองรางๆ ไม่ได้สว่างจนรบกวนการนอนมากนัก นั่นทำให้เป็นประโยชน์ต่อเควิน เพราะเขาไม่ต้องเสียเวลาควานหาตัวหล่อนให้ยาก...
“เธอคงอยู่ต่างประเทศจนเอาวัฒนธรรมของต่างชาติมาใช้แล้วสินะ... คืนเข้าหอเขาไม่ให้แยกห้องนอนกันรู้ไหม” เสียงกระซิบเยียบเย็นจากคนที่ยืนแกะกระดุมเสื้อนอนออก หากหญิงสาวได้ยินคงสะท้าน...
เควินนั่งลงที่ข้างเตียงนุ่มนิ่ม น้ำหนักเขาทำให้เตียงอ่อนยวบแต่หล่อนกลับไม่ได้รู้สึกตัวตื่น หล่อนยังคงนอนตะแคงข้างกอดหมอนข้างแน่น อยู่ในห้วงนิทรา ดวงหน้าที่เควินปฏิเสธไม่ได้ว่าสวยจัดนั้นหลับพริ้มราวกับว่ามีความสุขกับความฝันของตนเอง..
