EP6
1490 คำ
BOW TALKS
"เฮ้ยๆ โบว์แกกัดช้อนจนช้อนจะหักแล้วนะ" เสียงน้ำขิงพูดขึ้น ขัดอารมณ์ฉันมาก -*-
ตอนนี้ฉันกำลังนั่งกินข้าวเที่ยงกันที่โรงอาหารใหญ่ คณะฉันไม่มีโรงอาหาร ฉันนั่งกินไปด้วยแล้วก็ คิดถึงเรื่องที่ไกด์จูบฉันเมื่อคืน คิดถึงเรื่องที่ฉันกอดไกด์ตอนนอน อร๊ายๆๆ เขินตัวจะแตก
ไหนจะเรื่องเมื่อเช้าอีก
'โบว์ไม่ต้องแต่งหน้าก็สวย'
'วันนี้ไกด์เลิกบ่ายโมง โบว์เลิกบ่ายสอง เดี๋ยวไกด์มารอนะ จะได้กลับห้องพร้อมกัน'
'ตั้งใจเรียนนะครับคนสวยของไกด์'
ตายๆ เขินอะ ฉันอยู่กับไกด์ฉันไม่มีความเศร้าเรื่องบอยเลย ไกด์ดีกับฉันมาก ฉันใจเต้นแรงตลอดที่อยู่กับไกด์ =//= มันก็น่าแปลกที่กับบอยฉันไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้ กับบอยอย่างมากก็แค่หอมแก้มไม่เคยจูบกันเลยสักครั้ง แต่กับไกด์ฉันกลับรู้สึกตรงกันข้ามกับบอย
"เอ๊า นังชะนี ยังจะกัดช้อนอยู่อีก" เสียงของเอแคร์ดังขึ้น ฉันสะดุ้งเล็กน้อยและเอาช้อนออกจากปาก
"เออ แกเป็นไรของแกเนี่ย" น้ำขิงเอ่ยปากถาม
"ไม่บอกย่ะ" ฉันตอบแล้วก้มหน้าก้มตากินข้าวต่อ
"คิดเรื่องไกด์แน่ๆ" เอแคร์นี่รู้ทันจริงๆ
"ฮั่นน่อวว หน้าแดงด้วยว่ะ" น้ำขิงแกจะแซวทำไมเนี่ย ยิ่งแซวฉันก็ยิ่งเขินจนเผลอยิ้มอกมา
"ฟีจเจอริ่งยัง" เอแคร์ถามถึงเรื่องบนเตียง
"ยังย่ะ จะกินไหมข้าวอะ"
"แนะๆ มีดุกลบเกลื่อน" น้ำขิงยังคงแซวฉันต่อ
"แกด้วยน้ำขิง กะอาร์มนี่ยังไงคะ" ก็เมื่อเช้าฉันเห็นอาร์มมาส่งนะสิ
"อะไร ไม่มีอะไรย่ะ กินไปสิข้าวอะ" ดุกลบเกลื่อนเหมือนฉันเป๊ะ แบบนี้จะเชื่อได้ไง
"ตายละ ชะนีน้อยของฉันทั้ง2 มีหนุ่มสุดฮอตมาตามประกบ อิจฉาแก2คนจริงๆ"
"แกมีสามีละปะ จะอิจฉาเพื่อ?" ฉันถามเอแคร์กลับไป
"กินข้าวไปเลยย่ะชะนี" เหมือนกันทั้งแก๊ง ดุกลบเกลื่อนเหมือนกันเป๊ะ ฮ่าๆ
"โบว์ บอยขอนั่งด้วยคนสิ" เสียงของบุคคลที่ฉันไม่ต้องการเจอดังขึ้น จะมาวุ่นวายอะไรกับฉันนักหนา
"ไม่ได้ ไปนั่งที่อื่น" น้ำขิงพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
"ไม่ได้ถามเธอ ฉันถามโบว์"
"ได้สิ นั่งเลย" ฉันตอบเขาไป บอยยกยิ้มและนั่งลงข้างๆฉัน เพื่อนๆของเขาก็นั่งลงตาม
ฉันเลยลุกขึ้น น้ำขิงและเอแคร์ก็ลุกตาม พวกเราพากันเดินออกจากโรงอาหาร โดยไม่สนใจเสียงเรียกของบอย
13.00น.
~LINE~
GUIDE : เลิกเรียนแล้วครับ ไกด์รอที่โต๊ะประจำโบว์นะ
BOW : หิวไหม ไปหาไรกินก่อนสิ
GUIDE : ไกด์กินไปตอน 11โมงแล้ว เดี๋ยวค่อยไปกินพร้อมโบว์อีกที
BOW : โอเคค่า
GUIDE : ตั้งใจเรียนนะ
ฉันพิมพ์ไลน์ไปยิ้มไป
"ชะนี เลิกยิ้มสักทีเถอะ" เอแคร์เอ่ยขึ้นมา ฉันนี่หุบยิ้มทันที ขัดความสุขฉันจริงๆ
"ย่ะ"
นั่งเรียนกันไปสักพักก็หมดเวลา ฉันและเพื่อนๆรีบเดินลงมาด้านล่างของตึก มองไปยังโต๊ะประจำของพวกฉัน ก็เห็นแผ่นหลังที่ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใคร ^^
"สามีขา เอแคร์คิดถึงจังเลยค่ะ" เอแคร์พอเห็นไกด์ปุ๊บก็กระโจนใส่ปั๊บ
"ไปโบว์ ฉันจะพาแกไปที่ที่หนึ่ง" น้ำขิงพูดพร้อมกับจับมือฉัน
"พวกแกจะไปไหนกันนังชะนี"
"ไปบ้านพี่โต้ง ไปบอกให้พี่เขารู้ ว่าแฟนเขามันแรด" พี่โต้งคือแฟนของเอแคร์เองแหละ
"อร๊ายย อีชะนี อีเพื่อนชั่ว" เอแคร์ปล่อยมือจากแขนไกด์ ทำท่าทำทางสะบัดสะบิ้ง
ฉันเพิ่งสังเกตเห็นว่าเพื่อนๆไกด์ก็มาด้วย ครบแก๊งเลย ถึงว่าสิ สาวๆมานั่งมองกันเพียบ เสน่ห์แรงกันจริง
"หวัดดีทุกคน/หวัดดีครับ/หวัดดี" อาร์ม เจมส์ คิม เอ่ยปากทักทาย
"ไกด์มาคนเดียวฉันก็ใจบางละ นี่มากันยกแก๊ง กระเทยจะเป็นลม" เอแคร์นี่น๊าา
"หวัดดีค่ะ อาร์ม เจมส์ คิม"เสียงฉันเอง
"หวัดค่ะทุกคน”
“สวัสดีค่ะ อร๊ายยย เจมส์น่ารักจัง”
น้ำขิงทักทาย และตามด้วยเอแคร์
"ปะเมีย กลับบ้าน" อาร์มพูดพร้อมมาจับมือน้ำขิง แต่เดี๋ยวนะ เมีย เมียงั้นหรอ
"เมียพ่องงง" น้ำขิงพูดใส่หน้าอาร์มแล้วสะบัดมือออกแต่ไม่พ้นเพราะอาร์มจับไว้แน่น
"ไม่ใช่เมียพ่อ แต่เมียผมครับ เชิญกลับครับเมีย" อาร์มยิ้มดึงน้ำขิงออกไป
"ไปนะ" พูดน้อยๆแบบนี้ คิมแน่นอน
"กูก็ไปละนะไอ้ไกด์ ไปก่อนนะโบว์ ไปก่อนนะคะเอแคร์คนสวย" เจมส์พูดพร้อมกับยิ้มให้เอแคร์
"ตายๆ ช็อตนี้กูตายเลยชะนี"
"ฮ่าๆๆๆ ไปๆกลับบ้านพักผ่อน"
ทุกคนต่างพากันแยกย้าย ตลอดทาง ฉันและไกด์พูดคุยกันเรื่องที่เรียน เหมือนแชร์ความรู้กัน เราคุยกันมาสักพัก ไกด์เลี้ยวรถเข้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง เมื่อรถยนต์จอดสนิท เราทั้งคู่ก็เดินลงมา
"แวะห้างทำไมเหรอ" ฉันถามอย่างงงๆ
"ซื้อของสด ไว้ทำอาหารกินกัน" ฉันยิ้มกว้างกับคำตอบของไกด์
เราเดินมายังแผนกอาหารสด ฉันนี่หยิบทุกอย่างที่ต้องการ เนื้อหมู อกไก่ ปลาดอลลี่ เต้าหู้ปลา เต้าหู้ไข่ ปลาหมึก ผักอีกหลายอย่าง
"โบว์จะซื้อไปกินกี่เดือนอะ" ไกด์เอ่ยปากแซวฉัน ฉันเลยยู่หน้าใส่ซะเลย
"ฮ่าๆ ไกด์แซวเล่น เลือกตามสบายเลยครับ"
ฉันหยิบเครื่องปรุงอีกนิดหน่อย เราก็เดินมายังแคชเชียร์
"หนึ่งพันเจ็ดร้อยเก้าสิบห้าบาทค่ะ" เสียงพนักงานคิดงานบอกมา ไกด์หยิบแบงค์พันจ่ายไป2ใบ
"โบว์อยากกินไรก่อนไหม"
"ไม่ดีกว่า เราไปทำอาหารกินกันดีกว่า"
จากนั้นเราทั้ง2 ก็ออกจากห้างตรงมายังคอนโด ใช้เวลาไม่นานก็มาถึง ฉันจัดการเก็บของสดเข้าแช่ตู้เย็น
"อะไกด์" ฉันยื่นเงินให้ไกด์จำนวน 100บาท
"อะไรโบว์" เขามองมือฉันแล้วถามกลับมา
"ค่าของสดไง ไกด์ต้องรับนะ" ไกด์เลี้ยงฉันมาหลายมื้อแล้ว เราควรแชร์ค่าใช้จ่ายกันนะ
"ไม่เอาอะ"
"ถ้าไกด์ไม่รับโบว์จะไม่กินจริงๆนะ"
"ก็ได้คร้าบบบ" ต้องให้ขู่ก่อนถึงจะยอมรับไป
ฉันเข้าห้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วมาทำกับข้าว น้ำพริกกะปิ ชะอมชุบไข่ แกงจืดเต้าหู้หมูสับ ฉันใช้เวลาทำไม่นาน อาหารก็พร้อมเสริฟ ^^
"ไกด์มากินข้าวเร็ว โมะๆ" ฮ่าๆๆ ฉันแกล้งไกด์เล่น
"คนนะไม่ใช่ผีเสื้อ" โมะๆนี่เรียกผีเสื้อเหรอ
"ฮ่าาาๆๆ" ฉันระเบิดเสียงหัวเราะออกมาทันที
"กลิ่นหอมจังเลย หน้าตาก็น่ากิน รสชาติจะอร่อยไหมน๊า"
"ไกด์ชิมสิ"
"อื้มม อร่อยมากๆเลยโบว์ โบว์มีฝีมือมากๆเลยนะเนี่ย"
"แน่นอนอยู่แล้ว" ฉันตอบกลับแบบยิ้มๆ
"ทำให้ไกด์กินตลอดไปได้เปล่า" เขามองหน้าฉัน สีหน้าแววตาบ่งบอกว่าไม่ได้ถามเล่นๆ
~ตึกตัก ตึกตัก~ คำพูดของเขาทำใจฉันเต้นแรงเป็นบ้า
"คิกๆ" ฉันหัวเราะกลบเกลื่อน
"ยังไม่ได้คำตอบเลยโบว์"
"ถ้าไกด์เป็นแบบนี้ไปตลอด โบว์ก็จะทำให้ไกด์กินไปตลอด" หน้าฉันร้อนผ่าว มันต้องแดงมากแน่ๆ ฉันรีบก้มหน้าหนีความเขินของตัวเอง
"เป็นแบบนี้ไปตลอดแน่นอนครับ" ฉันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเขาก็แดงมาก :)
"กินข้าวกันเดี๋ยวอาหารเย็นนะ" ฉันยิ้มแล้วตักข้าวเข้าปาก
"คร้าบบบ"
เรานั่งกินข้าวกันไปสักพัก อาหารทุกอย่างก็หายไป เหลือไว้แค่คราบอาหาร
ไกด์เป็นคนเก็บจานไปล้าง จริงๆฉันจะทำเอง แต่ไกด์บอกว่าให้ฉันพักบ้าง ฉันเลยเข้าห้องน้ำ อาบน้ำซะเลย พอฉันออกมา ไกด์ก็เก็บครัวเรียบร้อยแล้ว ไกด์ก็ไปอาบน้ำต่อ
ร่างสูงใหญ่เดินออกจากห้องนอนมาล้มตัวนอนที่ตักฉัน ฉันก็ไม่ได้ค้านอะไร ปล่อยให้นอนจนละครใกล้จบ ฉันเริ่มสงสัย ทำไมไกด์เงียบจัง… หลับ ไกด์หลับปุ๋ยเลย
ฉันนั่งมองหน้าไกด์ที่หลับอยู่ หล่อ หล่อมาก จมูกเป็นสัน ริมฝีปากน่าจุ๊บ ขอจุ๊บหน่อยได้ไหมนิ
"ไกด์ ตื่นๆ" มันก็เป็นเพียงแค่ความคิด เพราะการกระทำฉันไม่จุ๊บ แต่ปลุกเขาแทน
"หื้มม" เขาเอ่ยถามด้วยความงัวเงีย
"ไปนอนในห้องกัน"
"ครับผม" ไกด์ลุกขึ้น ปิดไฟ พาฉันเข้ามานอน
ก็เหมือนเดิมแหละค่ะ ฉันนอนซุกแผงอกไกด์เหมือนเดิม
- ผู้เขียน
