ความจริงที่สำคัญอีกเรื่องคือแพทริคคิดถึงเธอ ตั้งแต่วันที่เธอเลือกเดินออกจากคฤหาสน์ของเขาไป ทุกอย่างมันก็กลับมาเงียบเหงาอีกครั้ง เขาไม่ชอบเลย เขาคิดถึงเสียงหัวเราะและท่าทางน่ารักเหมือนเด็กของเธอที่ชอบแสดงออกมา ข้าวของทุกชิ้นที่เป็นของของเธอ เขาก็ไม่ยอมให้ใครไปแตะต้องมันทั้งนั้น ไม่ยอมให้มันถูกเคลื่อนย้ายและยังคงจัดเก็บมันเอาไว้อยู่ที่เดิม เขารู้สึกผิดที่เห็นเธอสวมกางเกง ทั้งที่เขาชอบเวลาที่เธออยู่ในชุดเดรสสวย ๆ ที่โชว์เรียวขาสวยของเธอมากกว่า
สเตลล่าจ้องมองแพทริคที่กำลังกินโดนัทอยู่พลางนึกว่าเขาไม่ชอบอาหารขยะไม่ใช่หรือไง แล้วทำไมตอนนี้เขาถึงได้มานั่งแย่งอาหารกลางวันของเธอแบบนี้
บรรยากาศระหว่างพวกเขาทั้งคู่กลับมาเงียบอีกครั้งจนสเตลล่ารู้สึกอึดอัดและไม่ชอบใจเอาเสียเลย เธอกอดอกพร้อมทั้งจ้องเขาเขม็ง
“เฮ้อ ! คนอย่างคุณนี่มันใช้ไม่ได้จริง ๆ อย่างแรกนะคะคุณควรขอโทษฉันก่อน ไม่ใช่มันนั่งเงียบใส่ฉ
