ตอนที่ 2 สามีที่รัก
605 คำ
“วันนี้เฮียไม่กลับบ้านเหรอคะ”
เลเน่เดินมาถามสามีที่เตรียมตัวจะออกไปทำงานเพราะรู้ตารางงานของสามีดี แต่ที่ถามนั้นก็เพียงเพราะอยากอ้อนสามีตัวเองเท่านั้น
“อืม มีอะไร”
ธิปกตอบกลับติดจะรำคาญภรรยาสาวที่คอยตามติดเขาไปเสียทุกที่ จนบางทีเขาเกือบจะเผลอตวาดไปเสียหลายรอบแต่ก็ต้องข่มความไม่พอใจเอาไว้
“กลับบ้านไม่ได้เหรอคะเน่อยากกินข้าวกับเฮีย”
หล่อนวอนขอสามีที่ยุ่งกับการทำงานจนแทบจะไม่มีเวลาให้กับหล่อนในช่วงหลัง ๆ มานี้ ความเหงาเริ่มเกาะกุมหัวใจ ของหญิงสาวมากขึ้นทุกทีและมันก็มาพร้อมกับความกลัว กลัวว่าคนรักนั้นจะแอบไปมีใครรึเปล่า แต่ก็แค่แวบเดียวเพราะหล่อนเชื่อใจสามีมาก
“เฮียไม่ได้ว่างขนาดนั้นนะเน่ อย่าทำตัวน่ารำคาญ”
เสียงที่เคยทุ้มสุภาพมาตลอดตวาดออกมาด้วยเสียงรำคาญอย่างลืมตัว เขาเครียดเรื่องงานเลยเผลอตัวไป
“เอ่อ ก็เน่อยากกินข้าวกับเฮียนี่คะ เน่ขอโทษ”
เลเน่เดินเข้าไปกอดสามีอย่างตกใจที่ถูกดุ นับเป็นครั้งแรกที่สามีนั้นเอ่ยคำแรง ๆ ออกมา แต่คนที่รักสามีมากจนไม่ได้เอะใจกลับคิดไปว่าเขาคงทำงานหนักถึงได้อารมณ์ไม่ค่อยดี
“เฮียติดงาน เอาไว้ถ้างานเสร็จเร็วจะพาไปนะครับ”
ธิปกพยายามแกะร่างเล็กที่กอดเขาอยู่ออกอย่าง เหนื่อยหน่ายแต่ก็ยอมรับปากว่าจะมาหาหล่อน ไม่ใช่เพราะรักใคร่ไยดีแต่มันเป็นเพียงหน้าที่ของเขาที่ต้องทำเท่านั้น
“สัญญานะคะ”
ใบหน้าสวยยิ้มหวานพร้อมกับหอมแก้มสามีอย่างสมใจ เมื่อรู้ว่ากำลังจะได้ในสิ่งที่ต้องการ สามีหล่อนก็แบบนี้แม้จะเผลอดุไปบ้างบางเวลาแต่เขาก็ยอมตามใจหล่อนไปเสียทุกอย่างตลอด ถึงจะดูเหมือนรำคาญบ้างก็ตามเถอะ แต่ใครจะไปสนเฮียคงเหนื่อยนั่นแหละ
“ครับ”
เขาจูบแก้มภรรยากลับก่อนจะเดินมาหยุดที่รถ ก่อนจะส่งให้ภรรยาที่มาส่งเขาทำงานทุกวัน ทีแรกเขาก็รำคาญที่ต้องคอยมาล่ำลากันทุกวี่วันแต่พอนาน ๆ ไปมันก็เริ่มชินไปเอง
“น่ารักที่สุดเลย จุ๊บ”
มือสวยยกขึ้นจับแก้มสามีก่อนจะกดริมฝีปากจูบสามี ต่อหน้าลูกน้องของเขาอย่างไม่รู้สึกเขินอายแต่อย่างใด จะมีก็เพียงแต่ธิปกที่อายทุกครั้งแต่ก็ห้ามภรรยาไม่เคยได้สักที
“เฮียไปก่อนนะ”
เขาเอ่ยก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถพร้อมกับส่งสายตาไปหาลูกน้องที่มันชอบแอบขำเขาทุกวันเวลาเลเน่มากอดมาจูบเขา
“ขำอะไรของมึง”
เขาเอ่ยเสียงราบเรียบอย่างไม่สบอารมณ์ที่ถูกลูกน้อง ส่งสายตาแซว
“เปล่าครับ จะว่าไปนายหญิงก็น่ารักดีนะครับ”
ต้นกล้าเอ่ยกับเจ้านาย
“เหอะ น่าเบื่อชิบหาย”
ร่างสูงถอนหายใจกับทุกอย่างที่เป็นอยู่ตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะธุรกิจ เขาไม่มีทางที่จะยอมแต่งงานหรอกไม่งั้นชีวิตที่ หนุ่มรักอิสระก็คงไม่ต้องมาคอยหลบ ๆ ซ่อน ๆ เมียเที่ยวแบบนี้
“แล้วนายไปตามใจนายหญิงทำไมละครับ”
ต้นกล้ายังคงจี้ต่อ
“เพราะธุรกิจไง มึงถามมากนะวันนี้”
ธิปกเริ่มหัวเสียเมื่อลูกน้องเอาแต่ถามจี้นั่นนี่ไปเรื่อย ในเรื่องที่เขานั้นไม่ได้อยากจะตอบ
- ผู้เขียน
