คำว่าเรา...ยังคงเหมือนเดิม NC

1282 คำ

ตอนที่ 14 พลอยนภัสตื่นแต่เช้าและหลังจากทําธุระส่วนตัว เรียบร้อยเธอก็เดินจากห้องนอนแล้วตรงไปยังห้องครัวเพื่อทําอาหารเช้า แต่เดินไปไม่ถึงห้องครัวสายตาก็สะดุดกับร่างที่ นอนเหยียดยาวบนโซฟาเข้าเสียก่อน “พี่เมศวร์” เจ้าของเสียงหวานน่าฟังเดินมาหยุดมอง เจ้าของห้องพักสุดหรูอย่างสงสัย ว่าเขามาตอนไหน แล้วทําไม มานอนบนโซฟาพร้อมชุดทํางานแบบนี้ “พี่เมศวร์คะ...” ทีแรกเธอตั้งใจจะปลุกให้เขาลุกไปนอน บนเตียงดี ๆ แต่ก็เปลี่ยนใจ หันมาถอดถุงเท้า เข็มขัด แล้วต่อด้วย เนกไทให้เขาแทน เธอทําอย่างเบามือจนมาถึงปลดเนกไท คนที่ นอนนิ่งก็คว้ามือเธอไว้ แล้วรั้งเธอขึ้นนอนบนกายแกร่ง “พี่เมศวร์! นี่พี่พิชญ์แกล้งหลับเหรอคะ” “พี่หลับจริง ๆ” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นทั้ง ๆ ที่ยังหลับตา “หลับจริงแล้วทําไมถึงกอดพลอยได้” น้ำเสียงเจือความโกรธ นิดๆ สาเหตุก็มาจากเขาทําเธอตกใจ “สัญชาตญาณไง ว่าแต่พลอยเถอะ คิดจะลักหลับพี่หรือไง” “พลอยเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม