“เอ่อ…น้องสาวชื่ออะไรจ๊ะ พี่จะได้ประกาศให้ทุกคนรู้”
“เรียกฉันว่าบี๋ก็ได้จ้ะ”
“เฮ้ยทุกคน! น้องสาวที่มาใหม่คนนี้ชื่อบี๋นะ!”
คนงานต่างเงียบกริบ ไม่ตอบรับ ไม่โห่ร้อง และไม่ใส่ใจใดๆ ทั้งสิ้น ทำให้ห้อยในฐานะรองหัวหน้าคนงานคนใหม่หันมายิ้มแหยๆ ให้บูรณิมา แล้วเอ่ยปลอบใจ
“น้องบี๋ อย่าไปถือสาพวกนั้นเลยนะ วันนี้มีออเดอร์มากต้องเร่งงานน่ะ”
ท่าทางจริงใจที่อีกฝ่ายแสดงออกมาอย่างเปิดเผยทำให้บูรณิมาคลายใจไปได้เปลาะหนึ่ง อย่างน้อยที่นี่ก็ยังมีคนที่เธอพอจะพึ่งพาได้ ถ้าดูไม่ผิดก็…ตั้งสองคนแน่ะ
“จ้ะ”
เธอยิ้มแห้งๆ
“ถ้ามีอะไรสงสัย หรือไม่สบายใจก็ปรึกษานังพรได้”
ห้อยว่าพลางบุ้ยปากไปทางสาวน้อยเอื้อมพร “ถึงแม้นังเด็กกะโปโลนี่มันจะซนเหมือนลิง คุยจ้อจนน่ารำคาญ แต่มันสามารถช่วยเหลือน้องบี๋ได้อย่างแน่นอน”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ”
บูรณิมายิ้มบางๆ พลางพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นห้อยก็เดินไปทำงานในหน้าท
