หลังจากทำแผลเสร็จ บูรณิมาก็ตั้งใจว่าจะไปทำงานตามคำสั่งของเขา ที่เอ่ยขึ้นในระหว่างทำแผล เนื่องจากจักรพรรดิไม่อยากให้เธอมาคลุกคลีกับลูกสาวของตนมากกว่านี้ ภาพแสลงใจแบบนั้นเขาไม่อยากต้องทนมองอีกแม้แต่เสี้ยววินาที ประจวบเหมาะกับสินเดินมาเคาะประตูห้องทำงาน แล้วก้าวเข้ามาทันทีที่ได้ยินเสียงเจ้านายเอ่ยอนุญาต จักรพรรดิคุยกับลูกน้องคนสนิทสองสามประโยค ก่อนจะหันมาหาลูกสาว
“ฟ้าใสขาเราไปหม่ำๆ นม แล้วนอนกลางวันกันดีไหมคะ”
จักรพรรดิเอ่ยหลอกล่อ เพราะเลยเวลานอนของลูกมานานแล้ว ที่จริงก่อนหน้าเขาจะมายังฟาร์มมุก ก็ได้กำชับพี่เลี้ยงของลูกแล้ว ว่าให้พาหนูน้อยกินนมนอน แต่ไม่รู้กล่อมกันอีท่าไหน ลูกของเขาถึงได้โผล่มาถึงที่นี่ เห็นทีต้องว่ากล่าวตักเตือนพี่เลี้ยงของลูกสาวเสียหน่อยแล้ว
“นั่นไงคะ พี่ชบามารับแล้ว”
พี่เลี้ยงวัยกลางคนโผล่หน้าเข้ามาในห้องทำงานด้วยท่าทางกล้าๆ กลัวๆ ก่อนจะกวักมือเรียกเด็กน้อยที่น
