“ช่วยด้วยค่ะ! ช่วย…”
ท้ายประโยคร้องขอความช่วยเหลือที่จะเปล่งออกมาถูกกลืนหายไป พร้อมกับความชาวาบ เมื่อริมฝีปากกระด้างฉกวูบลงมาปิดปากอิ่ม ตามด้วยแรงบดขยี้แบบเน้นๆ
“ว้าย!”
เสียงร้องอุทานดังขึ้น เมื่อหญิงสาวสองคนก้าวเข้ามาเห็นฉากจูบสุดวาบหวาม ใบหน้าของเจ้าหล่อนต่างแดงเถือก ทั้งแตกตื่น ตกใจ และเลิ่กลั่กทำตัวไม่ถูก กระทั่งลูกน้องของจักรพรรดิเอ่ยแก้สถานการณ์ได้ทันท่วงที
“ไม่มีอะไรหรอกครับคุณผู้หญิง เจ้านายของผมแค่ปราบพยศภรรยาน่ะครับ”
“อื้อ…ไม่นะ ฉันไม่…”
คนที่ถูกปล้ำจูบแบบไม่อายฟ้าอายดินพยายามเบี่ยงหน้าหลบ ขณะเปล่งเสียงอึกอักประท้วงพัลวัน แต่ก็เพียงเสี้ยวนาทีสั้นๆ ก่อนที่ปากเจ่อจะถูกครอบครองอีกครา
ปราบพยศ?
มันต้องจริงจังสมจริงขนาดนี้ไหม บูรณิมารู้สึกเหมือนตัวเองถูกสูบลมหายใจออกไปจนหมดปอด ทำได้เพียงประท้วงอึกอักในลำคอ ปากเธอถูกลิ้นร้อนๆ ทว่าร้ายกาจกวาดต้อนไปหมด แถมไอ้คนบ้าที่กำ
