“เธอบอกว่า..เธอเป็น..เพื่อนเก่าของคุณคินนะครับ” พี่ยามกับพี่คินแต่หันมามองทางฉัน
เพราะเขารู้ว่าพี่คินมองไม่เห็น
“ตอนนี้เขาอยู่ไหน” พี่คินถามขึ้นด้วยเสียงอยากรู้มากขึ้น จากมือที่จับฉันแน่นๆ ก็ค่อยๆ คลายออกเล็กน้อย
“เธอบอกว่าจะรอตรง สระว่ายน้ำของคอนโดนะครับ” ยามรีบบอกทางทันที อย่างกระตืนรื้อรน
“ขอบคุณมาก” พี่คินบอกขอบคุณยามไปอย่างสุภาพ
และถึงแม้ว่าฉันจะไม่อยากพาเขาไปหา ใครบางคน คนนั้นเลย..แต่ฉันก็ไม่สามารถทำได้...
ถ้าเป็นพี่แพท ..เธอก็คงโทรมาก่อนที่จะแวะมาหา...และจะมีผู้หญิงสักกี่คนที่เป็นเพื่อนเก่าของพี่คินได้...ถ้าไม่ใช่..เธอคนนั้น...
“งั้นเอาแบบนี้ดีกว่านะคะ...พี่คินรอตรงนี้... เดี๋ยวแอรินไปตามเพื่อนพี่คินให้..” ฉันรีบเอ่ยขอเสนอที่สมเหตุสมผลออกไปมากที่สุด และไม่รอที่จะฟังคำตอบ ก็ผลักเขาให้นั่งรอที่โซฟาในโซนรับแขกของทางคอนโด ก่อนจะรีบแกะมือของพี่คินออกและเดินออกมาโดยไม่รอฟังคำตอบอะไ
