SO LONELY [18] หนูเต็มใจ

1284 คำ

ปัง! เสียงปิดประตูกระแทกลงอย่างแรงเมื่อหมอหนุ่มควบคุมตัวเองไม่ไหวแล้ว มันหยามกันเกินไป เขากับเธอเป็นอะไรกันจีด้ารู้ดีอยู่แก่ใจ แต่ก็ยังกล้าวานเพื่อนของเขาทั้งที่เขาเองก็ยืนอยู่ตรงนั้น เธอไม่ปริปากพูดกับเขาสักคำ แม้แต่หางตาเธอยังไม่มอง ไบรอันกำหมัดแน่นอย่างนึกโกรธ ดวงตาเขาแดงก่ำ ถ้าที่นี่ไม่ใช่โรงพยาบาลอย่าหวังว่ามันจะสงบแบบนี้ คนเป็นแม่ที่ตัดสินใจเดินตามลูกชายมาทางห้องพัก หวังจะมาถามเอาความจริงจากปาก พอได้ยินเสียงกระแทกประตูดังขึ้นเธอจึงหยุดเท้าลง หันไปมองคนใช้ด้านหลังทั้งสองคน พวกเธอกำลังจะถอยกลับแถมยังก้มหน้ามองต่ำลงที่พื้น คุณมาลีรู้ว่าลูกชายมีนิสัยอย่างไร ครึ่งหนึ่งของความร้อนใจก็มาจากแม่ เป็นคนเก็บกดเงียบก็มาจากพ่อ น่าเสียดายตรงนี้ที่เขาได้แต่ยีนส์ด้อยของพ่อกับแม่มาทั้งสอง ไม่น่าเลย "เอายังไงดี" เธอจะปล่อยให้ไบรอันได้อยู่คนเดียวไปก่อนหรือเข้าไปคุยกับลูกชายดี เหตุการณ์ตรงหน้าเมื่อ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม