เช้าวันนี้แสนวุ่นวายศาสตราจารย์ เอนเดอร์เรล ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์ของฉันนัดคุยเรื่องข้อมูล ฟังจากที่เถียงกันไปเมื่อเช้าทางโทรศัพท์ดูเหมือนท่านจะต้องการให้ฉันล้มเลิกความตั้งใจเรื่องที่ฉันเสนอให้ได้ แต่คนอย่างปุยฝ้ายให้ตายยังไงก็ไม่ยอม เพราะฉันได้ประโยชน์ 2 ทาง 1 คือฉันได้ทำวิทยานิพนธ์ และ 2 ฉันได้หาข้อมูลเกี่ยวกับดาวของสายลมซึ่งฉันจะได้ทำ 2 อย่างนี้พร้อมกันโดยไม่ต้องเสียเวลา
-ที่มหาวิทยาลัย-
ฉันมาถึงก็เจอคุณศาสตราจารย์ผู้เป็นเจ้าของบุคลิกท่าทาฃเคร่งขรึมนั่งจ้องโน้ตบุ๊คด้วยความตั้งใจ ถ้าให้เดาฉันรู้ทันทีเลยว่ากำลังอ่านข้อมูลที่ฉันส่งไปให้ทางอีเมล สีหน้ากังวลแบบนี้ทุกทีที่อ่านงานของฉัน
ก๊อกๆ
“ขออนุญาตนะคะ” ฉันเคาะที่โต๊ะก่อนจะหย่อนตัวลงนั่งที่เก้าอี้ตรงหน้าเขา
“ตรงต่อเวลาดีเหมือนเดิมเลยนะ” เขาละสายตาออกจากจอโน๊ตบุ๊คตรงหน้าก่อนจะหันมาทักทายฉัน
“อ่านดูหรือยังคะที่ฉันส่งให้เมื่อคืนก่อน” ฉันถ
