เจ้าหญิงไนย์ดาหลุบดวงเนตรมองภาพของเจ้าชายคาดีม ที่ตกอยู่แทบเท้าของพระองค์ ก่อนจะเงยพระพักตร์ซึ่งยังคงมีหยาดน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่ขึ้นมองเจ้าชายคาริม
“ต้องให้บอกกี่ครั้งว่าหม่อมฉันไม่ได้ฆ่าเจ้าชายคาดีม ไม่เคยแม้แต่จะคิด และไม่เคยคิดทำลายรูปภาพของฝ่าบาทด้วย”
“ฆาตกรปากแข็ง! ผู้หญิงสารเลวอย่างเจ้า ต้องถูกลงโทษอย่างไรจึงจะยอมง้างปาก ยอมรับว่าเป็นฆาตกรฆ่าพระบิดาของเรา”
“หม่อมฉันไม่ได้ทำ!”
ในขณะเจ้าชายคาริมเค้นสุรเสียงต้องการให้เจ้าหญิงไนย์ดายอมรับผิดให้ได้ เจ้าหญิงไนย์ดาเองก็ปฎิเสธเสียงลั่นไม่แพ้กัน แต่แล้วก็ต้องน้ำตาร่วง หลุดเสียงครางออกมาด้วยความเจ็บระบม เมื่อถูกพระหัตถ์ใหญ่แข็งแกร่งกระชากร่างเล็กให้ลอยมาปะทะอกกว้าง เท่านั้นยังไม่พอ เจ้าชายคาริมยังทรมานคนตรงหน้าต่อด้วยการเอื้อมพระหัตถ์อีกข้างมาบีบพวงแก้มของเจ้าหญิงไนย์ดาไว้แน่น พร้อมกับกระชากสุรเสียงเค้นด่าห้วนจัดมากกว่าเดิม
“ต่อให้เจ้
