พิษรักรุ่นพี่เลว

ชอบกินไอติม

ตอนที่4 ชอบกินไอติม

ติ๊ง ติ๊ง

เรียวคิ้วสวยขมวดเมื่อมีคนเพิ่มเธอเป็นเพื่อนจากเบอร์มือถือพร้อมกันถึงสองคน

Jayler.

Michael00

“มีอะไรเหรอ ทำหน้างง ๆ” แสนดีชะโงกหน้าถามเมื่อเห็นเธอเพ่งเล็งโปรไฟล์ของชายหนุ่มทั้งสองคนสลับกันไปมา

“มีคนแอดไลน์มา ไม่รู้มีเบอร์เราได้ไง”

“เหรอ ไหนดูหน่อยหล่อมั้ย” แสนดีขยับไปมาหาเธอที่นั่งฝั่งตรงข้าม ก่อนจะใช้นิ้วขยายโปร์ไฟล์นั้นดูให้เต็มตา

“เรียนวิศวะฯหนิ เธอเคยเห็นเขามาก่อนหรือเปล่าล่ะ”

“อืม เมื่อวานเราเจอเขาทั้งสองคนเลย”

“หูย...เหมือนนักร้องที่เธอชอบเลยอ๊ะอาย เธอต้องชอบเขาแน่เลย” อชิรญาระบายยิ้มก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนกลับคืนมา เธอไม่เคยมีแฟนแต่ไอดอลที่ชอบดูคล้ายผู้ชายสองคนนี้แสนดีเลยโมเมว่าเธอจะชอบ

“เราพูดถูกมั้ยล่ะ”

“ไม่ ไม่สนใจใครทั้งนั้นแหละ”

“ถ้าเขามาจีบล่ะ”

“ไม่ใช่หรอก พวกเขาไม่เหมือนคนที่มาจีบเลยสักนิด” เธอพูดไปอย่างที่คิด ตั้งแต่ขึ้นปีหนึ่งมารุ่นพี่มาจีบ มาหว่านเสน่ห์ใส่หลายสิบคน แต่ไม่ใช่อย่างสองคนนั้นเลยสักนิด

.....

กลุ่มนักศึกษาวิศวะฯ นั่งกระจัดกระจายใต้อาคารเรียนเพราะอาจารย์ดันยกคลาสกะทันหัน และมันทำให้พวกเขามีเวลาในการหาช่องทางติดต่อผู้หญิงที่จะเป็นเกมให้พวกเขาเล่นสนุก

"ใช่มั้ยครับ แต่ในระเบียนมันก็มีอยู่เบอร์เดียวนะพี่”

“ใช่” ไมเคิลยื่นเงินแบงก์สีเทาสองใบให้นักศึกษาที่เป็นเจ้าหน้าที่ธุรการช่วยฝ่ายบุคคล ชายหนุ่มรีบรับเงินแล้วออกไปจากที่นี่ก่อนจะอาจารย์จะสงสัยว่าเขามาทำอะไรที่นี่

“สนุกแน่ ได้เบอร์ก็ได้พร้อมกันว่าแต่น้องอ๊ะอายจะตอบใครก่อนน้า” แม็กซ์เวลพยายามเป็นอย่างมากที่ทำให้เพื่อนแข่งกันสุดชีวิต แต่เจเลอร์กลับเก็บสมาร์ทโฟนใส่กระเป๋ากางเกงหน้าตาเฉย

“อ้าว ไม่ทักน้องมันไปเหรอวะ”

“วันนี้ไม่ว่าง” พูดจบเจเลอร์ก็เดินออกมาจากใต้อาคารท่ามกลางสายตาของเพื่อนที่มองตามอย่างไม่เข้าใจ

“ไอ้ไมค์มึงทำอะไร”

“เสือก” ไมเคิลเดินหนีไปอีกคนหลังเพิ่งลองสุ่มส่งสติ๊กเกอร์น่ารัก ๆ ไปให้อชิรญาอย่างที่ไม่เคยทำมันกับใครมาก่อน

.....

พวกเขาเป็นพวกรักสนุกแต่น้อยครั้งที่นึกอยากจะล่าเหยื่อขึ้นเตียง เพราะเพียงแค่มองตาผู้หญิงประเถทเดียวกับพวกเขาก็รู้งาน และถ้าเขาต้องล่าเอง ก็ยังใช้สโลแกนน้ำแตกแล้วแยกย้าย

ติ๊ด

“เจเลอร์? ไม่มีเรียนเหรอคะ” หญิงสาวเจ้าของห้องเพิ่งออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดคลุม ก็เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาแตะคีย์การ์ดเข้ามาในห้อง

“อาจารย์ยกคลาส ขี้เกียจขับรถกลับคอนโด”

“แพงก็นึกว่าคิดถึงกันซะอีก”

“อย่าพูดเรื่องที่มันไม่มีทางเกิดขึ้น” พระแพงเเค่นยิ้มซ่อนความเจ็บปวดเอาไว้ เพราะหากเขารู้ว่าเธอกำลังรู้สึก เขาอาจจะตีตัวออกห่างโดยที่ยังไม่ทันทำใจได้

“เธอเรียนกี่โมง”

“เก้าโมงค่ะ แต่อยู่ด้วยได้นะ”

“ไม่ต้อง ขอนอนสักชั่วโมงจะไปแล้ว” เจเลอร์ทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาหนังตัวใหญ่พร้อมกับปิดเปลือกตาลงเหมือนอดนอนมาทั้งคืน เจ้าของห้องได้แต่มองเขาที่นอนพริ้มอย่างทำอะไรไม่ได้ เธออยากให้เขาอยู่ไม่ว่าจะในรูปแบบไหน

.....

สองสาวเข้าร้านไอศกรีมขนาดเล็กข้างมหาวิทยาลัย พวกเธอได้นั่งที่นั่งหน้าสุดของหน้าเพราะคนเต็ม เวลามีใครเข้าและออกจึงผ่านเธอทั้งสองอย่างเลี่ยงไม่ได้

“คนเยอะจริง ๆ”

“ก็มาตอนนี้คนก็เยอะสิ เราชวนแสนมาตั้งแต่ก่อนเที่ยงแล้วนะ”

“เยอะก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยหนิ” แสนดีไหวไหล่เมื่อเธอดันบ่นเสียเองทั้งที่ไม่ยอมมาตอนนั้น

“เฮ้ยนั่นพี่ไมค์หนิ เขาจะเข้าร้านนี้เหรอ”

“เออ มาทางนี้แล้วเว้ยแก” เสียงซุบซิบที่ไม่เบาในร้านทำอชิรญาต้องหันไปมอง และก็เห็นว่าเขาคือคนที่อยู่เป็นเพื่อนเธอเมื่อวาน แถมวันนี้ยังเพิ่มเพื่อนไลน์เธอมาอีก

“โห... หล่อมาก แต่หน้าคุ้น ๆ” แสนดีพึมพัมก่อนจะเบิกตาโตเมื่อนึกได้ว่าเห็นเขาจากโปรไฟล์ที่เพื่อนให้ดูเมื่อเช้า ไม่ทันได้พูดอะไรชายหนุ่มก็หยุดยืนอยู่ที่โต๊ะที่พวกเธอนั่งแล้ว

“สวัสดีค่ะ”

“ชอบกินไอติมเหรอ”

“ก็..ชอบค่ะ”

“ขอนั่งด้วยได้มั้ย” ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมาเล็กน้อยในตอนที่ถาม จนหญิงสาวแอบใจเต้นตุบเมื่อได้เห็นเขาในระยะใกล้

“ว่าไง”

“ดะ..ได้ค่ะ” ไมเคิลยกยิ้มมุมปากเมื่อทางของเขามันราบรื่น แล้วมันจะไปยากอะไรกับชัยชนะ

สมาร์ทโฟนจากมือของหญิงสาวคนหนึ่งในร้านไอศกรีมกำลังบันทึกหลาย ๆ ภาพของไมเคิล และอชิรญาเด็กปีหนึ่งที่ผู้ชายทั้งหลายแห่ไปตามจีบ ก่อนที่มันจะถูกเอาไปลงในเพจ คนหน้าตาดีมหาลัย Mosso

“มากินบ่อยมั้ย พี่มาเป็นเพื่อนได้นะ”

“อะแฮ่ม! จีบเพื่อนแสนเหรอคะ”

“แสน!” อชิรญาหันไปเอ็ดใส่เพื่อนที่เล่นถามออกไปโต้ง ๆ แต่ไมเคิลหันไปยักคิ้วใส่แสนดีเล็กน้อยและหันกลับมาหาเธออย่างไม่เขินอาย

“จีบได้มั้ยล่ะ มีแฟนหรือยัง”

“คะ!”

“มีแฟนหรือยัง” แสนดีที่ได้ยินไปด้วยเขินอายจนแก้มแดง จู่ ๆ เธอก็ลุกพรึ่บออกไปเพราะหัวใจดันเต้นแรงแทนเจ้าตัวที่นั่งข้าง ๆ กัน

ครืด...

“ปะ..ไปไหนแสนดี”

“รู้สึกเป็นส่วนเกินอะ เดี๋ยวมานะคะให้เวลา 10 นาที” เมื่อเหลือกันอยู่แค่สองคนกับชายหนุ่มเป็นครั้งแรกในชีวิต อชิรญาก็เกิดความประหม่า เธอประสานมือที่เย็นบนหน้าตักและบีบแน่น หัวใจก็เต้นถี่ขึ้นนิดหน่อยเหมือนโลกทั้งใบเธออยู่แค่กับเขา

“ว่าไง มีแฟนหรือยัง”

“ไม่มีค่ะ”

“แล้วพี่จีบได้มั้ย”

“ทำไมถึงสนใจอายล่ะคะ” เธอถามเสียงเบาทั้งที่รวบรวมความกล้าแล้ว เธอเริ่มจะชินที่มาขอจีบกันแบบนี้ซะแล้ว

“จะบอกว่าชอบนิสัยก็ลวงโลกเกินไป เอาเป็นว่าเธอสวย”

“อ๋อ... เข้าใจแล้วค่ะ”

“เข้าใจว่าอะไร”

“เปล่าค่ะ อายแค่เข้าใจที่พี่บอกแล้ว”

“ละลายหมดแล้ว ไม่กินล่ะ” ดวงตากลมโตช้อนขึ้นมองชายหนุ่มที่นั่งตรงข้ามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ แต่มันกลับทำให้เขาใจเต้นตึกตักอย่างที่ไม่เคยมีใครทำให้เป็นแบบนี้ได้

“คืนนี้จะทักไปคุยด้วย อย่าบล็อกล่ะ” เขาส่งยิ้มร้ายให้เธอแล้วออกไปจากร้านไอศกรีมโทนหวานที่ดูไม่เหมาะกับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่อย่างเขาเอาซะเลย นานหลายนาทีหัวใจของอชิรญาก็เริ่มสงบนิ่งลงได้

“ชอบเขามั้ย ฉันเขินแทนเธอมากเลยอ๊ะอาย”

“ก็... ใจสั่นอยู่เหมือนกัน”

“หือ?”