เรื่องอัตตานี้จริงๆ ไม่ได้มีมาแต่แรก ประทีปและณัฐฐ์เป็นเพื่อนสนิทกันมานาน ย่อมแน่ว่านาราได้เจอกับปรานต์บ่อยครั้งตั้งแต่เด็กๆ แล้ว ถึงกระนั้นหญิงสาวก็ไม่ได้สนิทสนมกับปรานต์สักเท่าไร ด้วยปรานต์เป็นผู้ชาย เธอเป็นผู้หญิง ไม่เคยเล่นด้วยกันสักครั้ง กอปรกับเธอไปเรียนที่เมืองนอกเมืองนาเสียหลายปี ความห่างเหินกับปรานต์จึงมีมากขึ้น และยิ่งถูกพวกผู้ใหญ่มาจับคลุมถุงชน ทำให้ความไม่สนิทสนมสักเท่าไรนั้นกลายเป็นความไม่สนิทอย่างสิ้นเชิงเลยทีเดียว แม้ว่าจะแต่งงานกันในท้ายที่สุดก็ตาม
“ถ้าจะมากะทันหันแบบนี้ อย่างน้อยก็โทร. บอกผมหน่อยสิ ผมจะได้จองโรงแรมเอาไว้ให้”
ปรานต์ว่าขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่พูดอะไร นารานึกถึงโรงแรมใกล้ๆ ที่เธอมาพักประจำแล้วเปิดปากพูด
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ไม่จำเป็น”
คำพูดนี้ทำเอาปรานต์ถึงกับเลิกคิ้ว “แล้วคุณจะพักที่ไหนกันล่ะ”
“ก็...”
เธอนึกถึงคำพูดของปราณีที่ร่ายแผนการมาในรถช่วง
