“เด็กโง่ ข้าอาบน้ำร้อนมาก่อนเจ้า เหตุใดจะมองไม่ออก ตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ ข้าเห็นว่ายามเจ้าใกล้ชิดคุณชายมีความสุขเช่นไร แต่อยากเตือนเอาไว้ คุณชายมีสตรีที่คู่ควรกับเขาอยู่แล้ว และการอยู่ที่หอโอสถแห่งนี้ หน้าที่เจ้าย่อมคงไม่พ้น...” เหม่ยหลานเอ่ยได้เช่นนั้นก็ต้องหยุดปากของตนเสีย นั่นเป็นเพราะอาเฟยทำเสียงกระแอมกระไอ ก่อนจะหันไปรับยาที่พึ่งเคี่ยวเสร็จใหม่ๆ แล้วเตรียมป้อนให้ม่านซือซือ
“อย่าทำสิ่งใดให้คุณชายไม่พอใจอีก” อาเฟยบอกกับหญิงสาวน้ำเสียงเขาเข้มงวดกว่าปกติ และคนเป็นพี่สาวก็รีบเสริม
“อีกอย่าง ข้าจะเตือนเจ้าให้จำเอาไว้ คฤหาสน์สัตตบงกชล้วน เชื่อใจใครไม่ได้”
“แม่นมหลาน หมายความว่าอย่างไร แม้แต่ท่านทั้งสองคน ข้าก็ไม่ควรไว้ใจหรอกหรือ” ม่านซือซือถามด้วยความซื่อ และคนที่ตอบคืออาเฟย
“ถูกต้อง ส่วนคนที่เจ้าไว้ใจและเชื่อได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น”
ม่านซือซือทำหน้าฉงน นางไม่โง่เพียงแต่นึกประหลาดใจ
