“แหม ข้าพูดตามที่เห็น ก็ดูเหมือนพี่ซือซือคนงามคิดยกตนให้เหนือคนอื่น นางเองก็ไม่ต่างจากโสเภณีที่รอให้คุณชายมาร่วมรักนักหรอก อีกอย่างเรือนโอสถแห่งนั้นน่ากลัวจะตาย”
“คุณหนูเหยา... หากยังไม่สงบปากสงบคำ ข้าย่อมต้องใช้กฎบ้านกับท่าน” ที่เหม่ยหลานเอ่ยเช่นนั้น ก็ดูจะให้เกียรติเสี่ยวเหยากว่าใครสาวใช้เรือนอื่นเลยไม่ชอบใจนัก
“แม่นมหลาน อย่าให้ข้ารู้ว่าเจ้าพยายามหาทางช่วย เหลือพี่ซือซือ...เพราะคนที่คุณชายควรเรียกหาสมควรเป็นข้า แต่ทำไมกระทั่งถึงวันนี้ข้ายังเป็นหญิงบริสุทธิ์ ทั้งที่อยู่ในเรือนวิวาห์!”
ม่านซือซือเจ็บแปลบไปทั้งใจ เรือนวิวาห์ที่เสี่ยวเหยาอาศัยแจ้งชัดตามชื่อเรือน นางคือคนที่จ้าวเล่อซีเลือกให้เป็นฮูหยินข้างกายเขาหรอกหรือ
“คุณหนูเหยา ข้ามันก็แค่บ่าว ไฉนจะเข้าใจความต้อง การของคุณชายได้ อีกอย่างทุกคนที่เข้ามาอยู่ที่นี่ล้วนต้องฝึกตนเพื่อเป็นสาวใช้ของคุณชาย หาได้มีใครพิเศษกว่าผู้อื่น และที่
