หลังจากทุกคนอิ่มแล้วนางก็เอาถ้วยชามมาล้างตามเคย ให้พี่หยางสอน
อี้หานเขียนอักษร ดีนักที่พี่หยางก็รู้หนังสือ เพราะหากนางไปสอนพี่หยางก็มาทำอะไรพวกนี้ไม่ได้อยู่ดี ทำได้แต่ไม่ถูกใจเท่าทำเอง ไม่รู้ทำไม นางชอบทำเองเสียมากกว่า
ตอนนี้อี้หานฝึกเขียนได้ดีขึ้นแล้ว ขีดเส้นไม่ยึกยือ ปากก็ท่องนับเลขท่องคำศัพท์ตามที่หยางหรงสอนได้ไวแม้จะต้องใช้เวลาฝึกเขียนช้ากว่าการจำก็ตาม ขนาดเฟิ่งเจี๋ยเผลอร้องเพลงออกมาเพียงรอบเดียวบางครานางก็ได้ยินอี้หานพูดคำนั้นออกมาโดยไม่รู้ตัว
ไม่เป็นแม่ทัพไม่เป็นพ่อค้า ร้องเพลงได้ก็ไม่อดตายแล้วงานนี้
“มีน้ำยาล้างจานก็คงดี” ความคิดหนึ่งวิ่งเข้ามาในหัวโดยไม่รู้ตัวขณะกำลังล้างจานอยู่ เฟิ่งเจี๋ยคิดถึงวิธีการทำน้ำยาล้างจานที่เคยเห็นผ่านๆ มาก็นึกขึ้นได้ หากมีมะกรูดก็ทำได้แล้วนี่นา ตากปลาเสร็จนางจะชวนพี่หยางขึ้นเขาดู
ปลานิลครึ่งกระบุงถูกทำความสะอาด ขอดเกล็ดออก ตัดหัวควักไส้ออก ทำความสะ
