ร้านหนังสือที่นางเลือกพาคุณชายเข้ามาเป็นร้านเล็กๆ จากการสอบถามพ่อค้าพบว่าร้านนี้เป็นร้านของบัณฑิตท่านหนึ่ง ซึ่งแน่นอน นิยายทุกเรื่องร้านใหญ่จะเป็นพ่อค้าหน้าเลือด ร้านบัณฑิตร้านเล็กๆ คือทางเลือกที่ดีที่สุดของนางเอกนิยายหรือพระเอกยากจน
“เชิญเลือกดูได้เลยขอรับคุณชายน้อย” เจ้าของร้านคือบัณฑิตผู้หนึ่งเอ่ยบอกกับสองนายบ่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลน่าฟัง ใบหน้าแสดงถึงความใจดีพร้อมมือทั้งสองข้างที่กุมไว้ข้างหน้าอย่างสุภาพ เฟิ่งเจี๋ยกระชับผ้าคลุมให้แน่นขึ้นจับมือคุณชายเดินเข้ามายังมุมหนึ่งที่มีป้ายเขียนเอาไว้หลากหลายหมวดหมู่ของตำรา
“คุณชายโตขึ้นอย่างเป็นอะไรหรือเจ้าคะ”
“ท่านแม่บอกว่าข้าต้องเป็นท่านแม่ทัพเหมือนท่านพ่อ” เสียงเล็กตอบกลับออกไปอย่างฉะฉาน ท่านแม่บอกว่าท่านพ่อหล่อเหลามาก เขาต้องเป็นเหมือนกับที่ท่านพ่อหากอยากให้ท่านพ่อหันมารักเขาบ้าง
เฟิ่งเจี๋ยมองดูสายตาแห่งความมุ่งมั่นของเด็กวัยยังไม่ถึงหกหน
