จวนใหญ่โตในยามเช้าครึกครื้นไปด้วยผู้คนเพื่อยืนส่งคุณชายใหญ่ออกเดินทางไปยังชายแดนบัดนี้กลับมาเงียบสงัดดั่งเช่นทุกวันเช่นยามปกติแล้ว บ่าวไพร่แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเองอย่างที่เคยทำเหมือนเมื่อครู่ไม่มีอันใดเกิดขึ้น
ผู้เป็นนายเองต่างก็แยกย้ายกันกลับเรือนของตนเองเช่นกัน ฮูหยินผู้เฒ่านั้นเดินทางไปพบสหายนอกจวนทันทีที่หลานชายนั่งรถม้าออกไป นางต้องการเชิญชวนสหายไปสวนมนต์ด้วยกันที่อารามเพื่อให้หนิงเฉิงเดินทางถึงชายแดนโดยปลอดภัยอย่างที่เคยทำทุกครั้งที่หลานชายของนางออกเดินทาง
เหล่าอนุเองเมื่อเสร็จพิธีการที่ต้องลุกขึ้นมาแต่งตัวตั้งแต่เช้าตรู่แต่กลับใช้เวลาส่งคุณชายใหญ่ไม่ถึงหนึ่งเค่อเสียด้วยซ้ำจับมือพาบุตรสาวกลับเรือนไปเช่นกันเพื่อทำงานของตนเองต่อ หลงเหลือไว้เพียงกลิ่นอายของความไม่จริงใจลอยล่องอบอวลอยู่หน้าจวนให้สายลมพัดพาจนเลือนรางและหายไปพร้อมกับคุณชายใหญ่ดั่งเช่นทุกครา
หน้าต่างบานใหญ่เปิดกว้าง
