ทันทีที่คุยกันเสร็จพี่สาวเจียวเจียวก็กลับมาพอดี นางจึงจะเป็นผู้ทำอาหารให้ทุกคนกินยกเว้นพวกนางทั้งสามคนที่จะพาอี้หานไปกินบะหมี่ร้านอี้เสี่ยว ส่วนที่คุยกันไว้ก็ให้เสียนเกอไปบอกทุกคน
“ขอบคุณขอรับ แม่นางเฟิ่งเฟิ่ง ขอบคุณท่านมากขอรับ” เฟิ่งเจี๋ยที่กำลังผัดคะน้าหมูนุ่มอยู่ในครัวได้ยินเสียงเฮลั่นของหนุ่ม ๆ ดังเข้ามาถึงในครัวก่อนจะเห็นใบหน้านับสิบโผล่มาที่ประตูคารวะขอบคุณนาง
เหตุใดจึงรู้สึกว่าพวกเขามองนางแก่ไปอีกหลายสิบปีหนอ ทั้งที่พวกเขาเพียงสิบสามสิบสี่หนาวเท่า ๆ นาง มีผู้หนึ่งอายุสิบห้าหนาวเสียด้วยซ้ำ อายุไล่เลี่ยกันหากแต่พอนางกลายเป็นผู้ว่าจ้างทั้งยังกำลังจะเป็นท่านอาจารย์ทุกคนกลับทำเหมือนนางแก่ไปเสียได้
“ข้ายินดีเจ้าค่ะ พวกท่านไปนอนต่อเถิด”
บัณฑิตทั้งหลายถึงกับหลั่งน้ำตาออกมา หกตำลึงเงินนั้นเขาหาทั้งชีวิตก็ยังไม่ได้มากขนาดนี้ ตอนนี้พวกเขาได้ทั้งเงิน ได้ทั้งงาน และยังมีหยางเกอชี้แนะตำราให
