"ซี๊ด! แสบครับ" คนตัวโตโอดโอยเมื่อฉันใช้สำลีจุ่มแอลกอฮอล์เช็ดลงไปที่แผล เขาผละหน้าถอยห่างจนแทบจะนอนราบไปกับโซฟา ใช้มือดึงกลับมาเท่าไหร่เจ้าตัวก็ไม่ยอม
"ยังแตะไม่โดนด้วยซ้ำ มานี่เลย" ในเมื่อไม่ยอมลุกขึ้นมาดีๆ ฉันจึงถกกระโปรงชุดเดรสขึ้นคร่อมตักซะเลย
"พี่รินพอแล้ว สะอาดแล้วครับ"
"เงียบ! แล้วก็อยู่เฉยๆ" ชี้หน้าสั่งเสียงนิ่ง ก่อนโน้มหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าคม ใช้สำลีค่อยๆ เช็ดไปตามแผลอย่างเบามือที่สุดเท่าที่ทำได้ คิ้วแตก ปากก็แตก หน้าก็ช้ำตั้งหลายจุด อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องเจ็บตัว มันน่าโมโหจริงๆ
"โอ๊ย! เจ็บนะครับ"
"เจ็บก็ดีจะได้จำ" หัวเราะหึๆ เมื่อแกล้งอีกฝ่ายได้สำเร็จ กะจะเลื้อยตัวลงแต่กลับโดนอีกฝ่ายวาดวงแขนกอดเอาไว้แน่น
"แกล้งปืนหรอ"
"เปล่า" ใครจะยอมรับให้โง่
"งั้นหรอครับ"
"อือ...ปืนอย่า มันจักจี้ ฮ่า ฮ่า" ใช้มือดันใบหน้าคมที่กำลังซุกมาที่ซอกคออย่างเอาเป็นเอาตายเพราะรู้สึกจั๊กจี้เมื่อเข
