สองอาทิตย์ต่อมา ชีวิตของหลี่น่าเป็นไปอย่างเรียบง่ายเช่นทุกวัน นางยังคงปักผ้าเช็ดหน้าไปส่งร้านอ้ายเหม่ยเหมือนเดิมและยังคงไปสอนแต่งหน้าที่หอเตี๋ยฮวาทุกๆสิบวัน
แต่เมื่อสองวันที่แล้วฟางเหนียงได้เรียกตัวหลี่น่าเข้าไปคุยที่ห้อง ทางเถ้าแก่เนี้ยฟางเหนียงเล็งเห็นว่ามาสอนแต่งหน้าแค่ทุกๆสิบวันมันน้อยเกินไปเลยอยากจะได้เวลาให้หลี่น่ามาสอนเพิ่ม การพูดคุยเรื่องนี้จบลงที่ว่าหลี่น่าจะเดินทางมาสอนทุกๆห้าวันจากเดิมทุกๆสิบวัน
และเรื่องของเครื่องประทินโฉมที่นางได้ทำขึ้นนั้น ทดสอบแล้วว่าสามารถใช้งานได้และไม่มีการแพ้ใดๆ เถ้าแก่เนี้ยจึงสั่งให้หลี่น่าผลิตเพิ่มขึ้นให้พอกับจำนวนของนางรำและนางคณิกาของหอเตี๋ยฮวา
นอกจากนี้หลี่น่ายังได้ลองคิดวิธีที่จะทำแป้งทาหน้าให้ติดทนนานอีกด้วย แต่ยังอยู่ในช่วงทดลองและได้เสนอแก่ทางเถ้าแก่เนี้ยไปบ้างแล้ว ทางเถ้าแก่เนี้ยจึงอำนวยความสะดวกในการหาของที่จำเป็นต้องใช้มาให้นาง
ในยามซื่อ
