พ่อผัวฝังมุก

ตอนที่ 6

แอลลี่รีบกดวางสาย เสียงของวุฒิทำให้หล่อนหมดอารมณ์ สุดท้ายจำต้องหยุดกิจกรรมกะทันหัน สันต์รีบผละออกมาจากหน้าต่าง

อีกสัปดาห์ต่อมา

        ตอนค่ำ เสียงทะเลาะกันของผัวเมียที่ดังลั่นออกมาจากห้องซึ่งอยู่ห่างกันเพียงผนังกั้น ทำให้สันต์ ต้องก้าวออกมาจากห้องเพราะความเป็นห่วงลูกสะใภ้ สันต์เดินมานั่งตากน้ำค้างอยู่ที่นอกชาน

ผ้าขาวม้าที่คาดเอวเอาไว้ ถูกดึงขึ้นมาตวัดไล่ยุงก่อนจะพาดเอาไว้ที่บ่าบึกบึน สายตาคมเพ่งมองออกไปยังเวิ้งฟ้ามืดดำ พยายามข่มอารมณ์โกรธที่คุกรุ่นขึ้นมาเพราะสันดานไม่ดีของลูกชายที่เมากลับมาแล้วชอบลงมือกับสะใภ้ผู้น่าสงสาร

“อยากมากนักใช่ไหม… เ****นมากนักใช่ไหม ทีหลังอย่าพูดแบบนี้กับกู”

เสียงตบตีเหวี่ยงกระชาก ดังมาพร้อมกับเสียงสะอื้นของสะใภ้

สันต์กำมือแน่น สุดจะทนกับนิสัยของลูกชาย ในที่สุดก็ลุกพรวดขึ้นจากแคร่ไม้ไผ่ ก้าวยาวๆ ตรงมายังห้องนอนของลูกชายกับสะใภ้

มือใหญ่ผลักบานประตู ทั้งที่ใจจริงไม่อยากยุ่งเรื่องของผัวเมียเลยสักนิด แต่พฤติกรรมของลูกชายที่นับวันยิ่งเลวร้ายขึ้นทุกที หนักข้อขึ้นทุกวัน ถึงขนาดนี้สันต์คงไม่อาจนิ่งเฉย

“ไอ้วุฒิ… กูบอกมึงกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำร้ายผู้หญิง”

มือใหญ่ของสันต์คว้าข้อมือของลูกชายเอาไว้ได้ทัน ขณะที่กำลังจะฟาดเข้าใส่ใบหน้าของเมียอีกฉาด

“พ่ออย่ายุ่งน่ะ… ”

มือของวุฒิเงื้อค้างเพราะโดนมือของผู้เป็นพ่อซึ่งใหญ่กว่าและแข็งแรงกว่า คว้าเอาไว้

สันต์บิดมือลูกชาย ล็อกมาขัดไว้ข้างหลังสมกับเคยเป็นอดีตทหารสายบู๊ของกองพันจู่โจม ก่อนจะผลักร่างของวุฒิกระเด็นไปติดผนัง ห่างออกจากรัศมีที่จะลงมือกับสะใภ้ผู้น่าสงสาร

“พ่ออย่ายุ่ง… ”

วุฒิทำท่าว่าจะปรี่เข้ามาทำร้ายแอลลี่ กลิ่นเหล้าจากเนื้อตัวของวุฒิทำให้สันต์รู้ว่าลูกชายเมา

“มึงลองเข้ามาสิ… เดี๋ยวจะหาว่ากูไม่เตือน”

ทว่าเพียงแค่สันต์ขยับเข้ามาขวาง ยืดอกกำยำไปด้วยมัดกล้ามข่ม วุฒิก็ถอย ด้วยรูปร่างของสันต์สูงใหญ่และบึกบึนน่าเกรงขาม ต่างจากวุฒิที่ตัวเล็กและผอมแห้ง

การตัดสินใจเข้ามาขวางของบิดา ทำให้วุฒิต้องหยุดชะงัก ไม่กล้าเข้ามาทำร้ายเมีย ด้วยรู้ดีว่าเวลาเอาจริง ผู้ชายที่ชื่อ ‘สันต์’ คนนี้แม่งโคตรน่ากลัว

“แต่แอนเป็นเมียผมนะ”

วุฒิทวงสิทธิ์ความเป็นผัว แอลลี่เคยทำงานอยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่งในกรุงเทพฯ ก่อนจะเจอกับวุฒิโดยบังเอิญ วุฒิเล่นดนตรีอยู่ในร้านอาหาร จากนั้นก็เกิดเหตุการณ์บางอย่างที่พลิกผลันชะตา ทำให้ทั้งสองต้องมาใช้ชีวิตเป็นสามีภรรยากัน

“มึงอย่าลำพองใจนักนะ… มึงกับแอนไม่ได้แต่งกัน ระวังสักวันแอนจะทิ้งมึงเพราะสันดานเหี้ยๆ ของมึงที่ชอบตบตี”

สันต์ว่าให้ลูกชายได้คิด

“ก็แอนมันกวนตีน มันว่าผม… ”

พูดแล้ววุฒิก็ชะงักเหมือนรู้ว่าไม่ควรพูด สันต์ไม่รู้ว่าสองผัวเมียทะเลาะกันด้วยเรื่องอะไร ไม่รู้ว่าแอลลี่ว่าอะไรวุฒิจนโกรธจัดถึงขั้นลงไม้ลงมือ?

“ต่อไปนี้มึงห้ามตบตีเมียนะ… ไอ้หน้าตัวเมีย”

คำพูดที่ได้ยินทำเอาวุฒิถึงกับสะอึก สันต์ได้ทีก็รีบซ้ำ

“หนูแอนยอมให้มึงเป็นผัวก็ดีนักหนา มึงอย่าสำคัญตัวผิดนักเลย… ผู้หญิงสวยอย่างหนูแอนจะหาผัวใหม่อีกกี่คนก็ได้ เป็นบุญแค่ไหนที่หนูแอนทนอยู่กับผู้ชายห่วยๆ อย่างมึง”

สันต์กล่าวอย่างไม่ไว้หน้าลูกชาย

สุดท้ายวุฒิจำต้องเดินคอตกออกมาจากห้องด้วยความเจ็บปวด

คำพูดของบิดาทำเอาคนโดนด่ารู้สึกจุกแน่นในอก ก้าวลงเรือนแล้วคว้ารถมอเตอร์ไซค์ขับออกไปด้วยท่าทางฉุนเฉียว

สันต์รีบก้าวเข้ามาประคองร่างของสะใภ้ที่นั่งอยู่มุมห้อง กอดเข่าตัวสั่นงันงก น่าเวทนาเหลือเกิน

สันต์ยอบกายลงนั่ง มือใหญ่โอบหัวไหล่กลมกลึงของสะใภ้

เสื้อคอกระเช้าที่หลุดจากไหล่ข้างหนึ่งลงมากองอยู่ที่ต้นแขนกลมกลึง ทำให้สันต์มองเห็นเต้านมอวบใหญ่เผยออกมาครึ่งเต้า

‘โอ้ว… ’

สันต์อุทานในใจ ทรวงอกของสะใภ้ขาวเนียนจนเห็นเส้นเลือดสีเขียวกระจายเป็นสายรางๆ อยู่ภายใต้นวลเนื้อผุดผาด เต่งตึงไปด้วยเลือดเนื้อของวัยสาวสะพรั่ง และการที่หล่อนโนบรา ทำให้เห็นตำแหน่งของจุกหัวนมแทงตุงอยู่ใต้เสื้อ

        สิ่งที่เห็น… ทำเอาหัวใจของสันต์เต้นแรง นึกอิจฉาลูกชายของตนที่มีของดีอยู่ในมือแต่กลับไม่เห็นคุณค่า ถ้าเป็นเขาจะรักและถนอมผู้หญิงคนนี้ปานแก้วตาดวงใจ จะไม่ทำให้เสียน้ำตาอย่างที่เห็น

        “หนูจ๋าเจ็บมากไหม”

สันต์ถามด้วยความสงสาร

“พอทนค่ะพ่อสันต์… ”

แอลลี่ตอบ สันต์โอบไหล่หล่อน พาขึ้นมานั่งที่ขอบเตียง เอาหลังมือปาดหยาดน้ำตากลมเกลี้ยงกลิ้งลงมาอาบนวลแก้ม ลูบแก้มที่โดนตบจนเป็นรอยแดงด้วยความเวทนาสะใภ้

แอลลี่ยกมือขึ้นมากุมหลังมือของสันต์ที่กำลังปาดซับน้ำตาให้หล่อน เวลาอยู่ใกล้เขา… แอลลี่รู้สึกอบอุ่นและปลอดภัยขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก

“ถ้าทนไม่ไหว… ถ้าหนูจะทิ้งมันไปหาผัวใหม่พ่อก็ไม่ว่า… ไปเถอะนะ ไปหาผัวใหม่ ไปหาคนที่ดีกว่า ไปมีอนาคตที่ดีกว่านี้… ผู้หญิงอย่างหนูสวยเลือกได้ อย่าทนอยู่กับผู้ชายระยำอย่างไอ้วุฒิ”

สันต์รู้สึกสงสารสะใภ้ขึ้นมาจับใจ เขาเป็นคนตรง ไม่เคยเข้าข้างลูกชาย ผิดก็ว่าผิด ถูกก็ว่าถูก

“ไม่เป็นไรค่ะ… หนูจะทนค่ะ… ”

แอลลี่กล่าวทั้งเสียงสะอื้น

“โถ… แม่คุณ”