ผมใจสั่นวูบขึ้นมาที่จู่ๆ ก็ตกเป็นเป้าสายตา ตกเป็นเป้าสายตาอย่างเดียวไม่พอ จะถูกเข้าใจผิดว่าเป็นพวกเดียวกับไอ้เด็กพวกนั้นด้วยเถอะ พวกเด็กช่างเสื้อช็อปเขียวนั่นคงไม่คิดว่าผมเป็นอาจารย์ฝึกสอนหรอก ใส่ชุดนักศึกษาขนาดนี้ มันคงจะคิดว่าเป็นรุ่นพี่ ปวส.มากกว่า และที่ผมไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับพวกมันก็เพราะสังเกตเห็นได้ตอนนี้ว่าพวกเด็กนั่นมีกันอยู่แค่สี่หน่อ ได้แก่ ธาร โรม น้องมายด์ และจอมแก่น ในขณะที่อีกฝั่งแม่งจะตั้งทีมฟุตบอลได้อยู่ละ
“เอ้า’จารย์ มาทำไรเนี่ย!” แถมโรมก็ร้องเสียงดังเมื่อเห็นผมยืนมองอยู่ฝั่งตรงข้ามอีกด้วย
จะหนีก็ไม่ได้แล้วด้วยวุ้ย ผมเลยอ้าปากจะอธิบายว่าแค่เดินผ่านมาแล้วบังเอิญมาเจอพวกมันยืนประจันหน้ากับเด็กเทคนิคฯ วิทยาลัยอื่นอยู่ แล้วพอสบโอกาสก็จะชิ่งหนีแทน ทว่าแค่เผยอปากเท่านั้น จอมแก่นก็วิ่งข้ามฝั่งมาหาผมแล้ว ก่อนจะตามมาด้วยน้องมายด์ พอเห็นเพื่อนวิ่งมา โรมก็วิ่งตาม
ดะ...เดี๋ยว! พว
