ไม่รู้ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่าเด็กนี่มันเข้าถึงยากแปลกๆ ไม่เหมือนคนอื่นในชั้นปีเลย พวกนั้นถึงจะดูเกเรแต่ก็ยังคุยง่าย แต่ไอ้หมอนี่... แม่งเมินผมตั้งแต่ตอนที่ขานชื่อมัน ตอนนี้ก็ยังเมิน เห็นผมแล้วก็ไม่พูดไม่จา ทิ้งตัวลงมายืนดูดบุหรี่ต่อ ทำท่าจะเดินเข้าไปในห้องสุขาเพื่อจะทิ้งก้นกรองบุหรี่แล้วกดชักโครกลงไป เห็นอย่างนั้นแล้วผมก็หงุดหงิดขึ้นมา
ถึงจะกลัวแต่ก็หงุดหงิดอะ เด็กบ้าอะไร ไม่ได้มีความเคารพครูบาอาจารย์เลย
“ทำไมธารไม่กลับเข้าห้องเรียนครับ พี่เหนือบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้รีบไปรีบมา” ผมก็เลยทักขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นมิตรสุดๆ
ธารไม่สนใจอีกอยู่ดี อัดบุหรี่ฟืดสุดท้ายเข้าปอด ทิ้งบุหรี่ลงชักโครก กดลงไป แล้วหมุนตัวจะเดินกลับออกจากห้องน้ำ ผมก็เลยเข้าไปคว้าไหล่เด็กนั่นไว้
“น้องธารครับ”
เพียะ!
ธารปัดมือผมออกเต็มแรง ก่อนจะพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าผมด้วย
“เป็นแค่อาจารย์ฝึกสอน อย่ามาสั่ง” ตามมาด้วยส่งสายตาก
