ดาราพราว ทรุดนั่งลงบนเตียงหนานุ่มอย่างหมดแรง ในห้องหอของอันเป็นห้องแต่งตัวเจ้าสาวด้วย
ศรุจ ทำไมเธอหนีเขาไม่พ้นสักที แล้วทำไมเขาต้องโผล่มาในสถานการณ์เช่นนี้ด้วย !
ใช่ เธอยอมรับ ว่าลงทุนเปลี่ยนชื่อจาก ดุจดาวเป็นดาราพราว เพียงเพราะอยากจะลบเลือนอดีต อดีตที่มันตอกย้ำซ้ำไปมาในความทรงจำไม่จางหาย
เสี้ยวหนึ่งเธออับอาย ละอายที่กล้าเอาตัวเองไปขายแลกเงิน อยากให้มันตายไปกับวันนั้น ถ้าน้องชายและแม่รู้คงผิดหวังในตัวเธอเหลือเกินที่คิดสั้นขายตัวเอาเงินมาส่งน้องเรียน
ส่วนที่เหลือคือสัมผัสอันเร่าร้อนยังคงตราตรึงอยู่ในความทรงจำร่ำไป หลับตาลงคราใดความวาบหวามยังคงโลมเลียราวกับเขามานอนอยู่ข้าง ๆ จาบจ้วงล่วงล้ำทุกอณูแห่งเรือนกายสาวทุกคืนค่ำ
เธอหลับตาลง อยากลบเลือนมันออกไปจากความทรงจำ แต่ภาพกลับหลั่งไหลมาชัดเจนไม่เคยเปลี่ยน
ภาพในคืนนั้น..
