สองวันต่อมา
ฮันน่าที่นอนซมอยู่แต่ในห้องมาสองวันเต็มๆ แต่ก็ไร้ซึ่งวี่แววของไบรอันต์ ที่เธอแอบหวังตลอดว่าตื่นขึ้นมาแล้วจะเจอเขา แต่ก็ต้องผิดหวังทุกครั้งที่ลืมตาตื่นขึ้นมา เพราะทุกอย่างยังคงว่างเปล่าเหมือนเดิม เขาหายเงียบไปเลยตั้งแต่คืนนั้น
พอได้นอนพักผ่อนและทานยา อาการต่างๆที่มีในตัวของเธอก็เริ่มดีขึ้น จะมีก็แต่ตรงส่วนนั้นที่ยังคงรู้สึกระบมและเจ็บแปล๊บๆ เป็นครั้งคราวที่ขยับร่างกายแรงๆ
"หื้ม? ที่โรงพยาบาลโทรมาทำไมกัน หรือว่ามีเคสด่วนหรอ?" มือบางคว้าหาโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อจะดูเวลา แต่พอปลดล็อกหน้าจอขึ้นก็ต้องแปลกใจ ที่มีเบอร์ของโรงพยาบาลที่เธอทำงานอยู่โทรเข้ามาแต่เธอไม่ได้รับสาย
ครืดดดดด ครืดดดดดด!
ยังไม่ทันไรโทรศัพท์ในมือของเธอก็สั่นขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับเบอร์ของโรงพยาบาลที่โชว์ขึ้นมาบนหน้าจอ
"สวัสดีค่ะ ฮันน่าพูดค่ะ" ไม่รอช้าเธอรีบกดรับสายทันที เสียงหวานกรอกเสียงลงไปอย่างสุภาพกับปลายสายท
