EP.001 ฝันร้ายเมื่อสิบปีก่อน [2.2]
1410 คำ
“พ่อจริงๆ หรือคะ” สเตฟาน ปาล์มเมอร์ อาชีพนักฆ่า เขาเติบโตมาในองค์กรนี้ เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนเขาไปทำงานแถบชานเมืองชนบทของรัฐ ได้รับบาดเจ็บ ในตอนนั้นเขาได้รับการช่วยเหลือจากหญิงสาวชาวบ้านคนหนึ่ง เธอ จนมีความสัมพันธ์เลยเถิดแต่เขาที่เป็นนักฆ่าไม่ควรมีห่วงใดๆ เมื่อเขาหายดีแล้วเขาทิ้งเงินไว้ไม่น้อยและตัดสินใจจากมาอย่างเงียบๆ แต่ใครจะคิดว่่าเธอจะตั้งครรภ์ และต่อมาก็ป่วยเป็นมะเร็งเงินที่เขาทิ้งไว้ให้ ทำให้เธอสามารถดำรงชีวิตอยู่ต่อได้อีกหลายปี แต่ก็ไม่อาจชนะโรคภัยได้ เมื่อคิมอายุย่างแปดขวบเธอก็เสียแม่ไป ตากับยายที่แก่มากแล้วไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมคนเลว หลานสาววัยแปดขวบก็ถูกลักพาตัวไป กว่าเขาจะรู้ก็ผ่านมาแล้วสองปีว่าลูกสาวเขาถูกลักพาตัวไป
“พ่อ มันปรากฎตัวแล้ว” ‘มัน’ ในความหมายของลูกสาวก็คือ เลียม โอ’ ไบรอัล เรื่องนี้เขาพอรู้มาบ้างแล้ว จึงทำให้รู้ถึงสาเหตุอาการของลูกสาว ในตอนนี้ “องค์กรของเรารับงานกำจัดมันด้วย” ไม่เกินคาดที่สเตฟานคาดเดาไว้ ว่าเมื่อมีการว่าจ้างองค์กรของเขาก็ต้องได้รับเลือกเช่นกัน
เนื่องจากสเตฟานพึ่งทำงานที่ได้รับมาเสร็จสิ้น งานฆ่าเลียม โอ’ ไบรอัล จึงไม่ใช่ภารกิจของเขา แต่คนที่ได้รับมอบหมายกลับมีเอมี่ด้วย นักฆ่าสาวที่สนิทกับคิมเป็นที่สุด
คิมนับวันรอ...รอแล้วรอเล่านับจากวันที่เอมี่เดินทางจากไปทำภารกิจกับนักฆ่าในองค์กรคนอื่นๆ อีกหลายคน นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ไม่มีวี่แววใดๆ เลย จนในที่สุดสเตฟานก็ถูกเรียกเข้าห้องมืด
“นายอย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่างานที่คิมรับไปทำ เบื้องหลังคือนายที่เป็นคนลงมือ ในตอนนั้นที่นายพาเธอมา นายบอกว่าต้องการฝึกให้เธอเป็นนักฆ่า แต่ตราบจนวันนี้เธอก็ยังไม่เคยลงมือฆ่าใครเลยสักคนด้วยมือของเธอเอง”
“วิธีการไม่ได้สำคัญเท่าผลลัพธ์” สเตฟานตอบกลับอย่างไม่ยี่หระ
“เอาละๆ เรามาเข้าเรื่อง ตอนนี้คนของเราไม่มีใครส่งข่าวอะไรมาเลย ซึ่งฉันไม่ได้คาดหวังว่าพวกนั้นจะมีชีวิตรอดอยู่ ดังนั้นฉันอยากให้...” ชายวัยกลางคนตอนปลายหยุดชะงักเล็กน้อย เขารู้มานานแล้วว่าคิมเป็นหญิงสาวที่หนีรอดมาจาก เลียม โอ’ ไบรอัล เมื่อสิบปีก่อน ตอนนี้คนที่จะเข้าไปที่นั่นได้ และอาจจะเป็นคนเดียวที่ได้ใกล้ชิดกับเจ้าพ่ออาชญากรคนนี้ก็คงมีแต่คิม
“ไม่!” สเตฟานปฎิเสธอย่างไม่ต้องรอฟังจนจบ
“ฉันเรียกนายมาเพื่อบอกการตัดสินใจของฉัน คิมเป็นคนขององค์กรเธอต้องทำตามคำสั่ง แน่นอนว่าเธอมีสิทธิ์ตัดสินใจมีสิทธิ์ต่อรองและมีสิทธิ์ได้รับรู้...เข้ามา!” สองคำหลังดังขึ้นประตูอีกฟากถูกผลักเข้ามาทันที คิมเดินเข้าด้วยใบหน้าราบเรียบ “คิม เธอรู้การตัดสินใจของพ่อเธอแล้ว เอาละ แล้วการตัดสินใจของเธอละ”
คิมหันไปมองสเตฟานครั้งหนึ่งก่อน และหันกลับไปที่คนหลังโต๊ะใหญ่ที่นั่งพิงเก้าอี้พนักสูงที่ค่อยๆ หมุนๆ หันมาเผชิญหน้ากับเธอ ห้องทั้งห้องเงียบงันไปครู่หนึ่ง...
“ฉันรับงานนี้” คำตอบนี้ทำเอาสเตฟานถึงกับลืมหายใจ มีคนมากมายตายด้วยน้ำมือเขา มากแค่ไหนเขาจำไม่ได้แล้ว เขาไม่เคยกลัวการฆ่าคนการเสี่ยงอันตราย แต่คำตอบเดียวของบุตรสาวทำเขาถึงกับรู้ซึ้งถึงความหวาดหวั่นอีกครั้ง
“คิม! รู้ตัวไม่ว่าพูดอะไรออกไป” เขายอมรับเรื่องนี้ไม่ได้ “ผมไปเอง”
“ไม่!” คราวนี้คิมปฎิเสธทันที มีความลับเรื่องหนึ่งที่พ่อไม่รู้ และคนที่รู้เรื่องนี้อาจจะใช้มือเดียวนับไม่หมดด้วยซ้ำ เธอไม่เคยเอ่ยบอกกับพ่อและใครทั้งนั้น สิ่งเดียวที่พ่อเธอรู้คือเธอถูกขายเข้าไปอยู่ที่นั่นจริงตั้งแต่แปดขวบ เธอไม่ได้ถูกเลือกให้ไปค้าประเวณีเด็กซึ่งเรื่องนี้พ่อเธอทราบดีและมันก็เป็นความจริง แต่มีความลับหนึ่งที่เป็นสาเหตุให้เธออยากฆ่า เลียม โอ’ ไบรอัล ที่เธอไม่ได้บอกพ่อ ‘สายตาฆ่าใครไม่ได้หรอก’ คำพูดล้อเลียนหยอกเย้ากรอกหูของเลียม ‘ถ้าฉันหนีไปได้ฉันจะต้องกลับมาฆ่าคนอย่างแกให้จงได้’ ในเมื่อตอนนั้นเขาไม่ฆ่าเธอ เธอก็สาบานว่าเธอจะมาฆ่าเขาในวันที่เธอพร้อม
แม้ก่อนหน้านี้ที่รู้ว่าเขากลับมา เธอหวาดกลัวไม่น้อยแต่เมื่อค่อยๆ ตั้งสติได้และเธอในตอนนี้ก็ไม่เหมือนเธอตอนนั้นอีกแล้ว เธอไม่ได้อ่อนแออีกแล้ว
“ในเมื่อแกเอาฉันไม่ตาย ฉันจะต้องกลับมาเอาชีวิตแก...เลียม โอ’ ไบรอัล” สิ้นเสียงเย็นเยียบของหญิงสาววัยสิบห้าเธอก็มุดตัวเข้าไปในท่อ หลบเร้นซ่อนตัวจากภัยกวาดล้างครั้งนี้
คำอาฆาตที่เธอทิ้งไว้ให้ไปกับสายลมก่อนที่จะหนีออกมาจากช่องทางลับที่มีแต่เธอเท่านั้นที่รู้ ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือจงใจของเลียม ที่จู่ๆ เขาก็ถามถึงเส้นทางนี้ต่อหน้าเธอในวันก่อนเกิดเหตุ เส้นทางที่ทำให้เธอหนีออกมาจากอาคารใหญ่และประจวบเหมาะกับที่กำแพงหินฝั่งรกทึบเกิดการเสียหายที่ยังไม่ได้ซ่อม ส่วนตัวเขาก็หนีไปได้เช่นกันแต่หนีไปได้อย่างไรเธอไม่รู้ แต่กลุ่มคนที่หน่วยงานรัฐจับเป็นได้ไม่มีเขาเลย และผู้เคราะห์ร้ายที่หน่วยงานรัฐเข้าช่วยเหลือได้ก็ไม่มีเธอเช่นกัน
ถ้าเธอต้องการความปลอดภัยในชีวิตที่เหลือทั้งร่างกายและจิตใจ นั่นก็คือต้องไม่มีเลียม โอ’ ไบรอัล หายใจอยู่บนโลกใบนี้แล้วเท่านั้นแบบนั้นเธอถึงจะนอนหลับโดยไม่เกรงกลัวฝันร้าย
“พ่อค่ะ...” คิมเรียกเขาว่าพ่ออีกครั้ง “หนูรู้ว่าหนูไม่ใช่คู่ต่อสู้แบบซึ่งๆ หน้ากับคนอย่างเลียม...หนูไม่รับปากและมีความมั่นใจเลยสักนิดว่าหนูจะทำสำเร็จ แต่ตอนนี้ไม่ว่าใครที่ถูกส่งไปก็มีแต่ตายเร็วกับตายช้าเท่านั้น”
“ลูกรู้แบบนี้แล้วก็ยังจะไป”
“หนูพอจะรู้จักเขาอยู่บ้าง หนทางหนีทีไล่หนูคิดว่าหนูทำได้ดีกว่าและมีโอกาสมากกว่าคนอื่นๆ หนูอยู่กับ...เขามานานเจ็ดปี หนูเห็นมาไม่น้อย และเขาก็คือเป้าหมายของการฝึกตัวเองมาอย่างหนักของหนู หนูจะต้องฆ่ามันด้วยมือของหนูเอง หนูถึงจะหลุดพ้นจากฝันร้าย...พ่อให้หนูไปเถอะ” ความเคียดแค้นเริ่มทวีมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อยิ่งพูดเกี่ยวกับเลียม ความทรงจำอันแสนเจ็บปวดก็ถาโถมเข้ามาไม่หยุด
สเตฟานรู้ดีว่าเขาไม่อาจรั้งเธอไว้ได้แล้ว ไม่สู้ตอนนี้เขาทบทวนวิชาความรู้ความสามารถของเธอให้เธอได้มีโอกาสทำสำเร็จมากขึ้น แม้ตอนนี้เขาจะเห็นๆ อยู่ว่าเธอตัวสั่นเพราะความหวาดหวั่นที่เธอมีต่อเลียม โอ’ ไบรอัล
“คิม มีบางอย่างที่ลูกปิดบังพ่ออยู่ใช่มั้ย” สเตฟานเอ่ยถามในที่สุด เขาสงสัยเช่นเดียวกันทำไมจึงมีแค่เธอที่หนีรอดออกมาได้ จากสถานที่ที่แม้แต่หน่วยงานรัฐก็เข้าไปไม่ได้ง่ายๆ และไม่เคยมีประวัติว่าหญิงสาวข้ารับใช้ที่ถูกขายเข้าไปในที่แห่งนั้นจะสามารถหนีออกมาได้เช่นกัน ลูกสาวเขาคนนี้เกี่ยวข้องอย่างไรกับ เลียม โอ’ ไบรอัล
“พ่อค่ะ มันเป็นเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ไม่อาจกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว สิ่งสำคัญที่สุดคือหนูยังมีชีวิตอยู่ไม่ใช่เหรอคะ”
สเตฟานนิ่งเงียบไป เธอไม่เคยปริปากบอกอะไรเขาเลย เลียม มันทำอะไรกับลูกสาวของเขากันแน่...
- ผู้เขียน
