“คุณเสือ หยุดเถอะค่ะ ดะ ดิฉันกลัว” เสียงหวานบอกปนสะอื้นเหมือนในวินาทีนั้นหล่อนหยิบค้อนมาทุบหัวเขาจนเลือดสาด มันอารมณ์เดียวกันเลย เขามีอารมณ์ก็จริงแต่ก็ไม่อยากรังแกหล่อนกลัวหล่อนจะเตลิดหนีไป
ให้ตายเถอะ! ชาติพยัคฆ์คิดว่าเขาคงรอนานกว่านี้ไม่ได้แน่ๆ เห็นทีกลับบ้านไปต้องคุยกับคุณแม่ขอรับหล่อนมาเป็นเด็กในปกครองของตนเอง
เพลินพิศสั่นสะท้านไปทั้งกายทั้งอายทั้งกลัวจนกระทั่งเขายอมปล่อยมือหล่อนรีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานไปหลบอยู่เสียไกล
“หึหึ ผมไม่ทำอะไรหนูเพลินหรอกน่าแค่ขอชื่นใจนิดๆ หน่อยๆ ก็เท่านั้น”
“คนลามก!”
“ครับ ลามกก็ลามก รอผมอยู่ในนี้ห้ามหนีกลับบ้านก่อนนะจ๊ะไม่อย่างนั้นผมทำกับหนูเพลินมากกว่านี้แน่” เขาข่มขู่หล่อนอย่างอารมณ์ดีก่อนเดินออกไป แต่ก่อนออกไม่วายล็อกหน้าห้องไว้ไม่ให้หล่อนหนีไปไหนได้ ทางออกเดียวคือระเบียง หวังว่าหล่อนคงไม่สติแตกกระโดดลงไปหรอกนะ
นายใหญ่แห่งไร่ชาสุขสวัสดิ์พาร่างกายกำย
