หลุดปากเสียงสะท้าน ที่ผ่านมา...ห่างเหิน ความต้องการมีล้นปรี่ เพียงแค่เห็นเขา เพียงแค่ได้ยินคำพูดที่หล่อนรอคอย เท่านี้เองก็เกินพอที่จะปลุกเร้าไฟสวาทไฟปรารถนาภายในหัวใจของหล่อนให้ลุกโชน
วลีวาดเขย่งปลายเท้า แล้วริมฝีปาของหล่อนก็ถูกเขาประกบเข้าหา
“หืมม์”
ลิ้นของชายหนุ่มเร็วเหลือเกิน
ซุกชอนไช
เรียวแขนของหญิงสาวโอบรอบต้นคอของเขา ร่างกายแทบสิ้นเรี่ยวแรงเสียตรงนั้น
เขาประคองหล่อนไปที่เตียง
แผ่นหลังของหญิงสาวเอนราบ โดยมีร่างของชายหนุ่มตามเข้าไปทาบทับ ใบหน้าของวลีวาดยามนี้แดงเข้มขึ้นด้วยเลือดฝาดสาว นัยหนึ่งก็คือแรงปรารถนาอันล้นปรี่นั่นเอง
เขาหายใจรุนแรง อาจเป็นเพราะ....ห่างเหินก็ใช่ แต่ที่มากกว่านั้นก็คือ อารมณ์ที่ยังคั่งค้างอยู่เมื่อเช้า
“พี่แทน เดี๋ยว...”
“อะไรที่รัก” เขาชะงัก ถอนริมฝีปาก แต่มือยังประคองใบหน้าของหล่อนเอาไว้
“พี่แทนหัวแตกเหรอ”
“เอ้อ...” สีหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง ไม่คิดว่า
