มะลินั่งหน้าตูมอยู่ตรงโซฟาสีสวยของสำนักงานห้องเสื้ออาดิลริส สิ่งที่ตระหนักก่อนเดินทางมายังฝรั่งเศสกำลังตอกย้ำอยู่ในหัวของหญิงสาวพึงสำเหนียกไว้ว่าเขาไม่ต้อนรับตั้งแต่ตอบอีเมลแล้ว ฉะนั้นคณาทิปไม่ควรดื้อดึงผลักไสเธอมาถึงปารีส มะลิเหมือนตุ๊กตาบาร์บี้แขนขาไม่ครบ การโดนปฏิเสธจังๆมันเจ็บกว่าการตอบรับอีเมลอย่างเห็นๆ ทั้งๆ ที่ดั้นด้นมาถึงขนาดนี้อย่างน้อยให้เข้าพบ เรื่องให้สัมภาษณ์หรือไม่ไว้ค่อยปฏิเสธต่อยังได้ นี่ยังไม่เจอกันแต่ฝ่ายนั้นตัดสวาทสิ้นเยื่อ แสดงว่าข่าวลือที่เธอรู้มาจริงร้อยเปอร์เซ็น มะลิคิดไม่ตกในการคิดหากลวิธีเข้าถึงตัวอาดิล
“เข้าถึงยากนักใช่ไหม” มะลิเข่นเขี้ยวประทุในอารมณ์ ก่อนผุดลุกเดินจากหน้าสำนักงานอาดิลริสไป รับรองเกมส์ยังไม่เริ่มต้นไม่มีทางซะล่ะจะจากไปจริงๆ ไหนๆ ก็มาถึงปารีสด้วยงบประมาณสำนักพิมพ์แล้วนี่ เรื่องอะไรคนอย่างมะลิที่มีความมุ่งมั่นอุดมการณ์เกินร้อยต้องยอมแพ้
